Visumnieuws…!

Whaaah, wat zijn we druk bezig geweest met het regelen van alle papieren voor het aanvragen van een Schengenvisum voor Jesús! Begin januari schreef ik het al: we hebben besloten hier in Belgrado onze reisroute naar Azië af te breken en in plaats daarvan samen naar Nederland te gaan. Dat betekent dat Jesús een Schengenvisum moet aanvragen, iets wat nogal veel voeten in de aarde heeft… Na eerst een tijdelijk Servisch residentievisum te hebben geregeld, is vorige week de aanvraag ingediend bij de Nederlandse Ambassade hier in Belgrado. En na een week werden we gebeld: de uitslag van de aanvraag was binnen…!

Blij met het Servische residentievisum begin februari!

Al na een week uitslag… is dat goed nieuws of juist niet? Vol spanning togen we naar de Nederlandse ambassade om Jesús’ paspoort in ontvangst te nemen. En daar liet de beambte ons direct de uitslag weten: helaas, de Schengenvisum-aanvraag was afgewezen.

Shit zeg! Eigenlijk waren we er al wel vanuit gegaan dat de aanvraag afgewezen zou worden. Maar natuurlijk hoopten we van niet. We hadden alle papieren tot in de puntjes voorbereid, prachtige begeleidende brieven geschreven en alles in tweevoud aangeleverd. Vooral een afwijzing omwille van ‘vestigingsgevaar’ waren we bang voor; iets wat veel Cubanen te horen krijgen omdat het nou eenmaal lastig is om economische binding met je thuisland aan te tonen als staatslonen zo laag liggen en persoonlijk bezit bijna niet bestaat. De redenen van afwijzing die ons werden gegeven waren echter wat anders, en die zouden we wel goed moeten kunnen weerleggen. Yes, we maakten een kans in een bezwaarprocedure!

Heul veul papierwerk…

… Om er dus vervolgens achter te komen dat het indienen van een bezwaar tot het moment van een herziene beslissing door de IND wel drie tot vier maanden kan duren. Hè wat? Zo lang?!

Daar hadden we dus niet op gerekend. Ik had van alles uitgezocht, voorbereid, gekopieerd, mijn ouders hebben papieren geregeld, handtekeningen gezet, een heel boekwerk was het. Niks wilde ik aan het toeval overlaten. Maar die bezwaarprocedure, daar had ik van tevoren niet echt naar gekeken. Het doen van de aanvraag leek me veel belangrijker in ingewikkelder. Nou, niet dus. Helaas!

We hebben contact gehad met een vreemdelingenrecht-advocate, want gezien onze tikje vreemde situatie in Servië kunnen we wel wat hulp gebruiken. We kunnen geen drie tot vier maanden langer in Servië blijven, want zo lang zijn onze visa hier niet geldig. Dus de beslissing van het bezwaar kunnen we hier niet afwachten. En dus… gaat Jesús waarschijnlijk binnenkort terug naar Cuba en ik naar Nederland, om van daaruit het visumtraject verder voort te zetten. Het voelt behoorlijk suf, dat we niet ergens samen kunnen zijn om deze aanvraag te volbrengen. Tegelijkertijd zijn we wel blij dat we deze aanvraag nu met een bezwaarprocedure kunnen voortzetten en we niet in Cuba eerst weer opnieuw een visumaanvraag hoeven te doen. En dan kan Jesús als het goed is zijn in Servië aangevraagde visum uiteindelijk in Cuba ophalen.

Dus, tot zover onze visum-update. Het ziet ernaar uit dat Jesús over twee weken al terug naar Cuba gaat, want we hebben een goede ticketprijs voorbij zien komen – ook nog best lastig, voor een enkeltje met zo’n snel vertrek! En ik denk dat ik dan ook maar terug naar Nederland ga, want in m’n eentje is het hier toch een stuk minder leuk… haha.

We zijn teleurgesteld over de visumaanvraag, maar Jesús is ook een klein beetje blij dat hij binnenkort terug gaat. Zijn oma in Cuba is al erg oud en ziek en ze hadden in november al afscheid genomen omdat ze dachten dat ze elkaar niet meer zouden zien. Hij is heel hecht met zijn oma en de gedachte dat hij nu toch nog enkele weken of maanden bij zijn oma kan zijn, is voor hem heel bijzonder. Daar ben ik wel echt oprecht blij om. Ikzelf heb best zin om in Nederland weer een huisje te gaan zoeken en een thuisbasis op te zetten, tussen mijn eigen vrienden en familie deze keer – in plaats van in zo’n onbekende plek als Belgrado, haha. En ik vind het leuk om dit jaar veel in Nederland te zijn en zo aan mijn blog te bouwen, want sinds enkele maanden lijkt mijn site soort van geëxplodeerd te zijn qua bezoekersaantallen en interesse van leuke bedrijven en samenwerkingen.

Ons streven om eind mei samen naar de bruiloft van een vriendin van mij in Nederland te kunnen, komt met deze nieuwe wending wel in gevaar. Ik denk dat we het niet gaan redden, want eind mei is over drie maanden en ik denk dat het te optimistisch is om dan al een beslissing van de IND te hebben. Maar een zomer in Nederland… dat zou toch moeten lukken? We gaan er in ieder geval hard ons best voor doen!

* wordt vervolgd *… :-)