Persoonlijke update! Waar is Jesús…?

Het is de vraag die mij de afgelopen weken het vaakst gesteld is: waar is Jesús? Is ‘ie nog in Nederland of is ‘ie alweer… terug naar Cuba? En daar achteraan komen natuurlijk direct de vragen over hoe het met mij gaat, hoe het met ONS gaat, hoe het met Jesús zijn Nederlands gaat én wat onze komende plannen zijn in deze bureaucratische molen van onze eigen Grenzeloos Verliefd-aflevering. Vandaag op mijn blog: de antwoorden op al jullie vragen ;-)

Om bij de eerste vraag te beginnen: Jesús is helaas alweer in Cuba. Hij kwam begin maart naar Nederland en met het standaard Schengenvisum van 90 dagen moest hij begin juni Europa weer verlaten. Jeetje en de tijd is echt voorbij gevlogen!

Drie maanden Europa

We hebben de afgelopen drie maanden heel veel leuke dingen gedaan samen. We zijn een weekend naar Porto geweest, waar we genoten van port, petiscos en fantastische gevels vol tegeltjes. We maakten ook een citytrip naar Nice, mijn eerste keer aan de Côte d’Azur en Jesús’ eerste keer in Frankrijk. Beide citytrips waren echt heerlijk – en Nice ook nog eens letterlijk, want we deden er een heel leuke foodtour. Ook fietsten we in Nederland een weekend door de bollenvelden rondom de Keukenhof, iets wat al lang op mijn bucketlist stond. Zo leuk!

Verder genoten we van de ‘gewone’ dingen, zoals weekendjes naar mijn ouders in de Achterhoek, bezoeken aan de woonboulevard, ontbijten en lunches in geweldige koffiebars in Den Haag en glazen bier en wijn met mijn vriendinnen. Zoals ik vorige keer na Jesús’ verblijf van drie maanden ook al schreef, zijn het vooral de kleine alledaagse dingen die heerlijk zijn met z’n tweeën. Het zijn dingen die ik heus alleen kan, maar waarvan het gewoon een stuk gezelliger is als je het samen met je lief kunt doen <3

It’s complicated…

Maar… het was niet alleen maar rozengeur en maneschijn. We hebben deze keer een behoorlijk ingewikkelde tijd doorgemaakt, waarbij vanuit Jesús ineens de vraag opkwam: wil ik eigenlijk wel voor altijd in Nederland wonen? Wil ik mijn familie en vrienden in Cuba achterlaten, wil ik uit mijn cultuur stappen en op een nieuwe plek helemaal opnieuw beginnen met het opbouwen van een leven? Hij besefte zich eens te meer dat op vakantie zijn in een land wel echt iets anders is dan emigreren. Of misschien besefte hij het zich voor de eerste keer pas écht. En hij wist het niet meer, wat hij nou wilde.

Jeetje wat was dat een ingewikkelde periode. Ik wilde hem de tijd geven om zelf de antwoorden te vinden op deze vragen, want hij moet het zélf voelen. Het heeft geen zin als ik hem mijn keuzes opdring, want ik wil dat hij ook zelf bewust kiest voor de toekomst. Voorheen volgde hij altijd in mijn voetstappen, ik stippelde onze toekomst uit en hij ging met me mee. Maar nu het in Viñales goed gaat, nu zijn bedrijfje lekker loopt en hij voor het eerst in Cuba iets opbouwt, hoeft hij misschien iets minder mij te volgen. En kan hij zelf ook een andere keuze maken. Ik vond dat ontzettend spannend en wist tegelijkertijd ook dat het goed was om door deze fase heen te gaan.

Cultuurshock

Daar kwam bij dat Jesús in deze periode zo ongeveer alles aan Nederland begon te haten. Maar dan ook echt álles. Stomme aardappels. Stomme buren die geen hallo zeggen. Stomme taal. Stomme vriendschappen die je hier niet zomaar opbouwt. En stomme lelijke bakstenen overal… Hij miste Cuba, het leven buiten, de gemeenschapszin, zijn buurt, zijn familie. Hij miste zelfs de duiven die hij thuis houdt. Het was het typische voorbeeld van een cultuurshock, waarbij eerst alles in het nieuwe land geweldig is, je er daarna aan begint te wennen en je er vervolgens enorm tegen gaat afzetten.

Misschien is dat ook waarom ik nog niet eerder een persoonlijke post heb geschreven over onze drie maanden samen in Nederland. Omdat het best even een hele tijd ingewikkeld was. En ik heb getwijfeld of ik hierover zou schrijven, maar aangezien de ondertitel van mijn blog is ‘over reizen, avonturen, LIEFDE en natuurlijk Cuba’ neem ik jullie toch mee in dit deel van het proces.

De allerliefste

Gelukkig was één ding wel kraakhelder: wij vinden elkaar echt nog steeds de allerliefste. De gedachte dat Jesús niet in Nederland zou willen wonen en ik niet in Cuba, maakte ons zó verdrietig dat we ervan schrokken. En des te overtuigder waren we van het feit dat we het moesten laten slagen. Ook als dat zou betekenen dat ik misschien het idee weer zou moeten toelaten dat we toch in Cuba zouden kunnen gaan wonen. Terwijl ik dat om meerdere redenen niet wil – o.a. vanwege slechte gezondheidszorg, slecht onderwijs voor toekomstige kids en een gebrek aan internet, vrijheid en werkgelegenheid (bijna op volgorde van belangrijkheid…).

Weer in Cuba

En nu is Jesús weer terug in Cuba. Hij heeft de drie maanden in Nederland gewoon volgemaakt hoor. En ik moet zeggen: tegen het einde ging het alweer een stuk beter met hem. Hij maakte wat vrienden in Den Haag, vorderde enorm met zijn Nederlandse taallessen en ook het weer knapte op, waardoor hij niet alleen maar grijze saaie bakstenen zag als hij uit het raam keek. Maar wat hij écht nodig had, was weer even in Cuba zijn. Zodat hij kon voelen hoe het leven daar is, wat hij daar heeft en hoe de toekomst er daar uit zou kunnen zien.

Ondertussen is hij bijna vier weken terug en ik kan je zeggen: onze toekomst ligt gewoon in Nederland hoor. Gelukkig! Cuba is natuurlijk ook niet echt het beloofde land, en dat realiseert Jesús zich ook. Twee weken lang lege schappen in de winkels, het gebrek aan bouwmaterialen, de eeuwige lethargie van het dagelijkse leven en mensen die het één zeggen en het ander doen, en Jesús was er al weer klaar mee. En tja, ook dat hoort bij een cultuurshock: het ophemelen van het thuisland, terwijl dat natuurlijk ook niet realistisch is. Want daarna gaat die roze bril ook weer af en is dat land ook maar heel gewoon, met alle imperfecties. En dat is precies wat er dus gebeurde.

Contact houden met Cuba

Ohja, nog een vraag die vaak gesteld wordt… Hoe houden wij nou contact met elkaar? Want internet in Cuba is een ingewikkeld verhaal (je leest hier mijn artikel met het laatste nieuws over internet in Cuba). Nou, zie hierboven! We houden vooral contact door één keer per week te videobellen met de app IMO, door twee of drie keer per dag kort te mailen en door het sturen van selfies. Voor veel LAT-stellen is WhatsAppen en Facetimen een vast onderdeel van de dag, maar wij ‘zien’ elkaar maar één keer per week! Tja, het went zullen we maar zeggen. Maar leuk is anders.

Dus, wat nu?

Okido, terug naar de toekomstplannen. Jesús gaat nu dus gewoon verder met het traject om een verblijfsvergunning voor Nederland aan te kunnen vragen. De eerste stap is het halen van de Nederlandse taaltoets, waar hij de vorige keer in januari voor gezakt is. Hij heeft het examen in Cuba ondertussen alweer achter de rug (de tijd vliegt, ik zei het toch!) en binnen nu en zo’n zes weken verwachten we de uitslag. Hij had er een goed gevoel over, maar het kan alle kanten op natuurlijk. Áls hij de toets gehaald heeft, dan hoeven we alleen nog een ongehuwdheidsverklaring te regelen, zestig kantjes aanvraagpapieren in te vullen, onze relatie van 3,5 jaar gedocumenteerd te overleggen, mijn volledige financiële situatie door te lichten en tien foto’s, twintig stempels en dertig handtekeningen aan te leveren. Piece of cake ;-) En dan zou hij aankomende november zo’n beetje weer in Nederland kunnen zijn. Wish us luck!

Vamos a Cuba! – voor vakantie dan hè

Natuurlijk duurt november wel echt nog veel te lang en daarom heb ik weer een trip naar Cuba ingepland. Hoera! Het is alweer meer dan een jaar geleden dat ik in Cuba was. Eind augustus ga ik voor drie weken die kant op en ik ben nu al helemaal verheugd over alle dingen die we gaan doen. Er zijn nieuwe plekken waar ik graag heen wil, zoals Sancti Spiritus, Remedios en Guardalavaca. Ook wil ik een paar plekken opnieuw bezoeken omdat ik er drie jaar geleden voor het laatst was, zoals Playa Larga en Cienfuegos. En-en-en: we gaan weer naar Baracoa! Whoehoeeee. Ohja, we gaan ook een paar dagen naar Havana want ik heb een hele lijst aan nieuwe hippe restaurants en excursies ‘with locals’ die ik wil uitproberen. Leukleuk! Als ik een hond was zou ik nu kwispelen, haha. Zo blij ben ik om weer naar Cuba te gaan. En naar Jesús natuurlijk ;-)

Zo, jullie zijn weer even bijgepraat. Ben ik nog een vraag vergeten? Stel ‘em gerust hieronder, vind ik alleen maar leuk. Chao!