Persoonlijke update – huis, werk en visum

Zo, ondertussen ben ik al weer ruim anderhalve maand terug in Nederland. Jeetje, wat vliegt de tijd! Er is een heleboel gebeurd en tegelijkertijd kruipt de tijd ook voorbij – maar dat heeft vast te maken met het feit dat Jesús in Cuba zit en ik hier ;-) Ik krijg van alle kanten vragen over huis, werk en visum, dus het wordt tijd dat ik jullie update. Plus: ik heb een leuke WINACTIE waarbij je een ontzettend gave muursticker kunt winnen!

Een eigen huis, een plek onder de zon…

Begin maart landde ik weer in Nederland, na een verblijf van bijna vier maanden in Servië. Jesús was een dag eerder alweer vertrokken naar Cuba en we kwamen ongeveer op hetzelfde moment in ons beider huizen aan, haha. Voor mijn vertrek naar Ecuador & Bolivia had ik mijn appartement in Den Haag opgezegd, dus toen ik in maart van dit jaar weer terugkeerde was ik even dakloos! Gelukkig mocht ik bij mijn lieve ouders logeren, waar ik mijn intrek nam in de logeerkamer.

Direct vanaf de eerste week ben ik druk op zoek gegaan naar een nieuwe eigen woonruimte. Dat het Den Haag moest worden, dat stond eigenlijk al snel vast; deze stad voelt gewoon als mijn ‘thuis’. In Den Haag staat genoeg te huur, maar aangezien ik als zzp’er niet een al te zware huurlast wilde aangaan, zocht ik in een relatief goedkoop segment. Best een beetje ingewikkeld, want bij de huizen die ik zag was altijd wel iets mis: of een piepkleine slaapkamer (precies genoeg voor een tweepersoonsbed, dichtgebouwd tegen alle muren), of in een aftandse staat met oud sanitair of een vooroorlogse keuken, of in een buurt waar ik liever niet wil wonen… Tja, blijkbaar ben ik dan toch een beetje picky. Het belangrijkst voor mij bleek uiteindelijk de staat van het huis te zijn, dus ik ben gaan zoeken naar mooie net gerenoveerde appartementen in een goede buurt. En ik heb er eentje gevonden! Ik lever in op woonoppervlak – mijn oude appartement was 60m2 (en veel te duur) en mijn nieuwe slechts 30m2, maar alles is wel helemaal fris en nieuw, met geweldige keuken en badkamer, én als grote bonus: een mega-dakterras van 3 bij 5 meter! Heeeeeerlijk. Per 1 juni kan ik erin, en tot die tijd logeer ik in het huis van een collega, dat te koop staat in Den Haag. Heel fijn! Weer mijn eigen plekje, in mijn eigen stad, in de buurt bij al mijn vrienden. 

En hoe gaat het met werk?

Het afgelopen jaar heb ik als freelancer gewerkt, zoals jullie waarschijnlijk wel weten. Lokatie-onafhankelijk, op verschillende plekken in de wereld, deed ik werk als tekstschrijver, projectmanager en websitebouwer. Hartstikke leuk en leerzaam en natuurlijk geweldig om dat vanuit het buitenland te kunnen doen. Het was iets waar ik al lang van droomde en wat ik gewoon móest onderzoeken. Daarbij gaf het lokatieonafhankelijk werken mij natuurlijk de kans om samen met Jesús ergens in de wereld een plek te zoeken waar we allebei konden wonen, zonder ingewikkelde visa. Helemaal top.

Tijdens ons verblijf in Belgrado afgelopen maanden, kwamen we er echter wel achter dat het reizende en werkende leven ook zo z’n beperkingen heeft. Waar het verplaatsen van land naar land eerst de ultieme vrijheid opleverde, voelde het langzaamaan ook een beetje als vluchten: het eind van een visum komt in zicht, we moeten weer door. Ons plan was om nog een jaar te gaan reizen na de Balkan, maar eigenlijk voelden we ook allebei aan dat we daarmee nog een jaar ‘op de vlucht’ zouden zijn. Want als we óóit naar Nederland zouden willen, zouden we toch die visum-molen in moeten. Jesús kan alleen Nederland bezoeken als hij eerst een Schengenvisum aanvraagt, en gezien zijn Cubaanse paspoort zou dat waarschijnlijk een flink bureaucratisch traject worden. Om over een mogelijke verblijfsvergunning in de toekomst nog maar te zwijgen. We hadden het gevoel dat we met een wereldreis van een jaar deze bureaucratische stap voor ons uit zouden schuiven, terwijl we op een gegeven moment allebei dachten: laten we dat dan nú maar doen, dan hebben we het gehad. We willen in de toekomst toch ook wel gewoon ergens een vast ‘thuis’ opbouwen samen.

Daar komt bij dat ik zelf wel kan reizen en werken en wonen in het buitenland, maar voor Jesús is dat lastiger. Ik heb de afgelopen jaren een boel skills verzameld, waarmee ik als ‘digital nomad’ veel verschillende soorten werken online kan doen. Maar voor een Cubaan, die niet is opgegroeid met computers of internet, is dat best een ingewikkelde stap. Zijn eigen website VisitaVinales.com is een geweldig initiatief, maar daarmee helpt hij voornamelijk zijn familie in Cuba. Daar kan hij zelf niet echt van leven. Dus ook daarvoor zou het fijn zijn om een plek in de wereld te hebben waar we allebei voor vast kunnen wonen en werken. En dan is Nederland een handigere optie dan Cuba, qua mogelijkheden en welvaartsniveau.

Terug op het honk bij Riksja!

Okee, dat was een lange introductie om te vertellen waar ik nu sta qua werk, haha. Nadat we dus hadden besloten om na de Balkan richting Nederland te gaan, kwam er voor mij een nieuwe situatie op mijn pad: wil ik als zzp’er verder in Nederland? Ik werd zzp’er om lokatieonafhankelijk te kunnen werken, maar als ik weer voor vast in Nederland zou gaan wonen, was het eigenlijk niet persé mijn droom om eigen baas te zijn. Tijdens mijn freelanceperiode is mijn oude werkgever Riksja Travel altijd mijn grootste opdrachtgever geweest, en bij terugkeer in Nederland duurde het dan ook niet lang voor ik weer eens bij hen langs wipte. Toen kwam het hoge woord er al snel uit: ik zou hartstikke graag weer bij hen aan de slag gaan in loondienst, en zij wilden mij graag weer met open armen ontvangen. Wat ontzettend fijn!

Ik ben vorige week maandag weer begonnen en ik kan je eerlijk zeggen: het werken van 9 tot 6 is weer even wennen na al die maanden van vrijheid… Maar tegelijkertijd is het ook zo ontzettend leuk om weer met al mijn collega’s te werken, de ochtend samen te starten met het ontbijtje (echt hoor, lang leve Riksja!) en me te kunnen storten op alle geweldige projecten en bestemmingen waar Riksja Travel mee bezig is. Ik ben hartstikke gelukkig om weer terug te zijn op het oude honk! Of, zoals ik het zelf eigenlijk liever zeg: ik ben niet ‘teruggegaan’ naar Riksja, maar heb opnieuw voor Riksja gekozen. Want ik merk dat ik met nieuwe energie en nieuwe ogen naar dingen kijk. Zaken die ik voor lief was gaan nemen, waardeer ik weer. En klussen die routine waren geworden, doe ik nu echt weer met plezier. Ook dat is dus goed nieuws!

Hoe staat het met het visum voor Jesús?

Ja, dat is natuurlijk de vraag die iedereen bezig houdt: hoe staat het met het Schengenvisum? Heel lief om te merken dat iedereen zo met ons meeleeft. De eerste aanvraag voor het visum is in februari afgewezen in Belgrado, helaas. We hebben een advocate in de arm genomen en op dit moment is er een bezwaar ingediend tegen de beslissing. De IND heeft nu tot 7 juni de tijd om de zaak te herzien en een nieuwe beslissing te nemen. Hartstikke spannend! We hebben onze uiterste best gedaan om alle papieren aan te leveren en ons verhaal te doen. Nu is het fingers crossed! Als alles goed loopt (en ik durf het bijna niet op te schrijven, bang dat ik het jinx!) zou Jesús denk ik in juli naar Nederland kunnen komen. Hoeraaaaa, wat spannend!

Overigens: het gaat dan gewoon om een vakantie, en na zijn tijd hier moet hij dan gewoon weer terug naar Cuba. Dit is echt een testperiode, om te kijken hoe het ons samen bevalt in Nederland. Want dat is natuurlijk wel weer even andere koek dan Belgrado! Vervolgens zou er een traject kunnen starten van inburgeren vanuit Cuba (hij moet dan een Nederlandse taaltoets afleggen op de Nederlandse ambassade in Havana) en een verblijfsvergunning aanvragen, en ook dat is nog een lange weg. Dat duurt zeker weer enkele maanden. Dus voordat we goed en wel écht samen in Nederland zijn, zijn we wel bijna een jaar verder. Vandaar dat ik voor de komende periode wel even genoeg heb aan een huis van 30m2, want voorlopig woon ik daar dus nog gewoon in mijn eentje…

Maargoed, ik ben al wel allemaal plannen aan het maken voor deze zomer, als Jesús hopelijk hier is! Citytripje hier, uitstapje naar de Zaanse Schans en de Veluwe daar… Misschien nog even naar Duitsland of Frankrijk? Het reizigersbloed kruipt waar het niet gaan kan.

Okee, daar is ‘ie eindelijk: de WINACTIE!

Voor de mensen die alleen geïnteresseerd waren in de winactie, was het wel een flinke lap tekst die je eerst door moest, haha. Maar goed, ik heb iets harstikke leuks wat ik mag weggeven: een muursticker van Tenstickers. Op deze pagina vind je meer info. Doe mee en wie weet kun jij binnenkort zo’n gave sticker op je muur plakken!