Adióssss Cuba

Zooooo, tijd voor het laatste berichtje van deze trip! De laatste week hebben we doorgebracht in Viñales, in een casa particular vlakbij het huis van Jesús. Officieel mag ik van de Cubaanse overheid namelijk niet bij hen thuis slapen, ze hebben geen vergunning voor toeristisch verblijf. En eerlijk gezegd vind ik een eigen plekje in een casa ook wel heel fijn ;-) Beetje meer privacy, ik kan gaan en staan waar ik wil en het is een rustige plek om m’n artikelen te schrijven.

Goed, Viñales dus! Ik ben hier natuurlijk al wel vaker geweest en heb zo’n beetje alle toeristische tripjes in de buurt wel gedaan. Gelukkig hebben we ons nog wel aardig goed vermaakt die week. Jesús natuurlijk sowieso, al was het alleen al met het vertellen van alle verhalen en het laten zien van de foto’s aan z’n familie. Ik verveel me stiekem meestal een beetje in Vinales, maar dat viel deze keer gelukkig ook mee. We hebben een dag tussen de tabaksvelden en karstbergen gewandeld, naar een mooi hotel in de buurt waar we een cocktail hebben gedronken en met het allermooiste uitzicht van heel het dorp ’s avonds hebben gegeten. We zijn een dagje naar Pinar del Rio geweest voor wat praktische zaken (bank, immigratie, dat wordt zowaar een heel uitstapje) en de nieuwe duiven zijn door het hele dorp uitvoerig bewonderd.

En, als geluk bij een ongeluk, heerste er de eerste dagen in Viñales zowaar een koufront! Normaal gesproken niet iets om heel blij mee te zijn (15 graden… brrrrr) maar nu kon ik dus ook m’n laatste warme kleren en laarzen aan! Hoezeeee ;-) We zijn op de eerste de beste weer warme en zonnige dag naar het strand van Cayo Jutías geweest, weer een mooi stukje parelwit strand met blauw water, zonnebedjes, parasolletje, je snapt het. Heerlijk! Meteen een kayak gehuurd en wat leuke foto’s gemaakt voor Smart Cuba, haha.

Ik wilde ook nog even snorkelen ’s middags, en Jesús zei heldhaftig dat hij dat ook wel wilde proberen. Ik had er al weinig vertrouwen in, maar het bleek al mis te gaan bij het betreden van het water: de zee was hem echt veel te koud, haha. Voor Cubanen is november nou eenmaal geen maand om te gaan zwemmen in de zee, want veel te koud (het water is zo’n 20 graden denk ik)… Dus na drie pogingen tot z’n knieën in de zee heeft hij het snorkelavontuur al klappertandend maar gestaakt. Overigens was er helemaal niets te zien in de zee voor de kust, dus hij heeft niks gemist ;-) Hij is wel nog even gaan vissen met de kayak en heeft toen een flinke tropische vis gevangen, dus hij was al snel ook weer content, haha.

Jeetje en toen zat het er alweer op. Mijn laatste avond in Viñales en Cuba hebben we in stijl gevierd, met een avondje uit in de lokale salsabar. Met alle lieve leuke mensen, drie flessen rum, oneindig veel slechte grappen en zelfs wat salsamoves, kwam er een eind aan deze zeven weken. En ik kan je vertellen: met een kater een vliegtuig instappen is geen pretje… Hahaha. Maar ik had het er graag voor over.

En nu dus weer terug in het kkkkkkoude Nederland! Brrrrr. Zoals jullie wel begrepen hebben, waren de zeven weken in Cuba echt heel leuk. Het is geen land waar ik zou kunnen wonen (de Cubaanse overheid maakt het ook niet heel aantrekkelijk voor buitenlanders om zich in Cuba te vestigen) maar ik heb er wel van genoten om samen met Jesús alle uithoeken van zijn land te ontdekken. En natuurlijk van onze tijd samen, want ook daar was deze trip wel een beetje een test voor. En tja, ik kan je niet vertellen wat de volgende stap of de volgende reis is, want daar moet ik nu eens even goed over gaan nadenken. But: I’ll be back met meer verhalen als het zover is.

Thanks voor het lezen, en adiossss!

X Edith