Vissen in Gibara en shoppen in Camagüey

Hola allemaal, daar zijn we weer! Het schiet al aardig op met de reis, ik ben ondertussen over de helft van m’n tijd hier… Nog 3 weken te gaan!

Genieten doen we nog steeds enorm. We zitten ondertussen op een schema waarbij we elke 3 dagen verplaatsen, en dat bevalt prima. Aan het begin van de trip zijn we eerst naar het uiterste oosten gereisd en langzaamaan banen we ons nu een weg terug richting Viñales in het westen. Ons vorige bericht stamde uit Bayamo, waar we naar rebellenkamp Comandancia de la Plata van Fidel zijn geweest. Ondertussen zijn we alweer drie plekken opgeschoven: via Gibara en Camagüey zijn we nu in Santa Clara.

Gibara is een klein vissersdorp vlakbij Holguín. Waar je aan de ene kant van Holguín all-inclusive resorts en megahotels vindt, is de andere kant van de kust juist volledig onontwikkeld. We hadden wel even zin in een klein dorp, en zowel de Lonely Planet als lokale mensen hadden ons verteld dat Gibara op Baracoa leek. Nou… dat viel toch een beetje tegen, haha. In Gibara is werkelijk NIETS te doen. Er is 1 restaurant dat alleen overdag open is, en het mooiste strand in de buurt haalt het niet bij wat we elders hebben gezien. Gelukkig heeft Gibara 1 pluspunt: je kunt er goed vissen in zee. Dus Jesús was helemaal blij en ik heb em drie dagen nauwelijks gezien. Ondertussen kon ik weer lekker wat artikelen bijwerken, dus we waren allebei content.

Na drie dagen Gibara was het weer tijd voor een stad met levendigheid en dus trokken we naar Camagüey. We reizen meestal met de Viazul-bus, behoorlijk comfortabel voor Cubaanse begrippen hoewel de airco standaard op standje vrieskist staat. Gibara ligt echter niet aan een Viazulroute en dus namen we hiervoor een aantal verschillende vervoersmiddelen: eerst een paardenkar naar het lokale verkeersplein, toen een gedeelde oldtimertaxi naar het busstation van Holguín, vervolgens de Viazulbus naar Camagüey en uiteindelijk een bicitaxi naar onze casa. Leuk hoor, dat reizen in Cuba met het openbaar vervoer! Ik ben helemaal in m’n element, haha.

Goed, Camagüey dus. Een prettige stad met veel kerken, een winkelstraat die voor Cubaanse begrippen heel goed is (zowaar een aantal winkels gezien met volle schappen!) en veel goede restaurants. We zijn ook hier weer naar de bios geweest, deze keer Salt met Angelina Jolie, en Spaans nagesynchroniseerd dus een lichte uitdaging voor mij… En interessant detail: ik heb in Camagüey geprobeerd op het internet te gaan, maar in de hele stad (let wel: de derde stad van Cuba!) waren de internetkraskaarten op… Ik ben alle staatsinternetcafe’s en dure hotels af geweest, maar nee hoor, niks! Gek hè? Wifi in Baracoa, maar geen internet in Camagüey… Ook dat is Cuba. Die dag zat ik er een beetje doorheen hier, maar ik heb geleerd dat je in Cuba beter kunt accepteren hoe het is, dan je ertegen te verzetten. Dus na een peso-ijsje op straat ter troost heb ik me er maar bij neergelegd dat het internetten zou moeten wachten tot Santa Clara.

En daar zijn we dus nu, sinds gisteren. Er is hier niet zoveel te doen, maar we willen proberen een reservering te maken op een van de mooie bountyeilandjes hier voor de kust. Fingerscrossed, dat zou wel heel leuk zijn!

Verder nog een paar leuke interessante weetjes van de afgelopen weken:
– het onmogelijke is gebeurd: ik ben de mojito’s beu! Sinds 3 weken ben ik overgestapt op de piña colada’s, die bevallen een stuk beter
– de Nederlandse snacks uit mijn rugzak houden het lang vol. De pistachenootjes en Snickers gingen in week 1 al op, maar gisteren zijn de borrelnootjes pas opengegaan, en de pepernoten en colaflesjes zitten nog dicht. Het rantsoeneren lukt aardig ;-)
– ik heb al vier weken geen idee van nieuws uit Nederland. Ik krijg hier echt helemaal niks mee, de halve wereld zou kunnen vergaan en ik zou het hier niet weten. Raar idee, maar ook wel lekker rustig!
– ik heb op 1 t-shirtje na al mijn meegenomen kledingstukken al aangehad. Daar ben ik best trots op, want het betekent dat ik goed heb ingepakt voor deze trip. Ohja, 1 paar laarsjes bleek echt overbodig, die heb ik 1x aangehad en daarna niet meer. Ik zit bijna te hopen op een koufront, dan heb ik die schoenen in ieder geval niet voor niets mee
– mijn deodorant is op, en ik heb in heel Cuba nog geen spraydeo gezien. Dat wordt een interessante zoektocht vandaag in Santa Clara
– mijn nieuwe gerecht van keuze is ‘camarones enchiladas’, garnalen in kruidige tomatensaus. Hoe kan ik dit gerecht alle voorgaande keren gemist hebben? Het is oprecht lekker en heeft zowaar smaak!
– ik denk dat we al 200 foto’s van oldtimers, bicitaxi’s en paardenkarren hebben gemaakt. Cuba is en blijft fotogeniek
– we zijn ook al 2x naar de dierentuin geweest. Voor mij nogal een trieste bedoening, met kleine kooien en kale betonnen vloeren, maar Jesús bestempelde het gisteren als een van de hoogtepunten van zijn reis so far. Jaguars, leeuwen, struisvogels, zebra’s en chimpansees, hij vindt het geweldig

Tot zover ons verslag van deze week! Begint het in Nederland al koud te worden? Hier bekijken we etalages vol kerstbomen en –slingers in onze korte broek en op slippers ;-) Ciaoooo!

X Edith