Persoonlijke update: vijf maanden in Zuid-Amerika

Yes, daar gaan we weer! Ondertussen zijn we vijf maanden on the road en dit wordt de laaste update die ik schrijf in Zuid-Amerika. Want over drie weken zit dit avontuur erop en vliegen we allebei terug naar onze familie en vrienden! Voor even weliswaar, want de vervolgplannen zijn ondertussen ook gesmeed. Lees hier meer over hoe het ons vergaat en wat de toekomst (hopelijk) gaat brengen!

Wow, vijf maanden. Wat klinkt dat kort en wat voelt dat lang. En tegelijkertijd, wat klinkt dat lang en voelt dat kort… Gek is dat, het ene moment lijkt het alsof de dag van aankomst in Ecuador een jaar geleden is, terwijl op het andere moment de weken voorbij lijken te vliegen en ‘ineens’ zitten onze zes maanden er bijna op. Tijd, het concept heeft me altijd al gefascineerd.

Nou goed, voordat ik al te filosofisch word: tijd voor een update op het wonen-reizen-werken-en-lief-zijn-vlak!

WONEN

Tijdens onze vorige update bevonden we ons in Santa Cruz, in het oosten van Bolivia. Toen hadden we allebei het gevoel dat we iets ‘huiselijks’ misten, een plek waar we even wat langer konden blijven en ons prettig voelden. Gelukkig vonden we die plek de afgelopen maand. En wel in Sucre, de totaal onbekende hoofdstad van Bolivia – want nee, dat is dus niet La Paz, hoewel iedereen dat wel denkt. We schreven eerder al een artikel over Sucre, en hoe fijn we het daar vonden. Met goede koffiebars en restaurants, een lokale markt waar we spotgoedkoop konden eten en drinken en chocolateries op elke straathoek. We vonden er ook een fijn hostal, genaamd Hostal Charcas (gewoon gevonden in de Lonely Planet deze keer) waar we voor 70 bolivianos (€9) per nacht een prima kamer met gedeelde badkamer kregen. Een zonnige patio, vriendelijk personeel en aanhankelijke hostalpapegaai maakten ons huiselijke geluk hier af. We bleven meer dan twee weken in Sucre en vonden het een heerlijke plek om weer even op te laden.

Ook in La Paz verbleven we weer een paar nachten deze maand en dit voelt voor ons altijd een beetje als thuiskomen. Ondertussen hebben we al bijna een maand doorgebracht in Hotel Fuentes en hier begroeten we het personeel zelfs met een zoen op de wang als we aankomen, haha. Na bijna drie maanden hebben we onze draai in Bolivia gevonden en voelen we ons hier prima.

REIZEN

Natuurlijk hebben we deze maand ook weer wat leuke en gave dingen gezien en gedaan. Vanuit Santa Cruz reisden we naar Samaipata, een klein en rustig dorp tussen groene heuvels, met een buitensporig grote populatie expats en daardoor ook goede restaurants. Helaas was de wifiverbinding in het dorp niet zo top, dus na drie dagen reisden we verder.

Zilvermijnen en sneeuwpoppen

Next stop was Sucre, waarvan ondertussen dus duidelijk is dat we het daar fijn hadden. Reizen en toeristische uitstapjes hebben we hier niet al te veel gedaan, buiten een geweldige dagtrip naar de kleurrijke zondagmarkt van Tarabuco dan. Na Sucre backtrackten we naar de plek waar het eerder nog al mis ging: Potosí, de stad die in juli/augustus bijna een maand (!) geplaagd werd door stakingen en oproer. Gelukkig konden we er half augustus weer terecht, waardoor we de zilvermijnen konden bezoeken. Mijn hemel wat een barre werkomstandigheden in die mijnen! Donker, vochtig, overal stof wat heel slecht is voor je luchtwegen en een schamel dagloon… Poeh. Jesús werd volkomen claustrofobisch in die mijnen, niet onbegrijpelijk want hoe verder we gingen, hoe meer beknellend en beklemmend het voelde. Een post over de mijnen van Potosí volgt snel. Overigens: in Potosí, wat op 4000 meter hoogte ligt, kregen we ook weer te maken met een flinke sneeuwbui. Deze keer konden we zelfs sneeuwpoppen maken in het lokale parkje!

Hihaaaa, als echte cowboys!

Na Potosí waren we toe aan wat rust, ruimte en warmte en dus reisden we af naar Tupiza in het zuiden. Het landschap hier lijkt wel het Wilde Westen, met roestrode rotsen, cactussen en vruchtbare kreken en canyons. We hebben hier, als volleerde cowboys natuurlijk, een paardrijdtocht gemaakt door de natuur. Wow, supermooi! En Jesús, die voorheen in Cuba als paardrijdgids werkte tussen de tabaksvelden van Viñales, was helemaal in zijn nopjes. Een paar geslaagde uitstapjes dus, deze maand.

Change of plans: ciaooo Amazone

Ondertussen zijn we via een paar dagen in La Paz aanbeland in Copacabana, aan het Titicacameer. Inderdaad, alweer! Het was onze eerste stop in Bolivia buiten La Paz en het zal ook onze laatste stop zijn. Eigenlijk waren we van plan om vanuit La Paz naar de Boliviaanse Amazone in Rurrenabaque te reizen, maar een dag voor vertrek hebben we die plannen toch omgegooid. De busrit zou zo’n 20 uur duren – als we geluk hadden; het kon ook 24 uur worden – en staat niet echt bekend als comfortabel en veilig. De weg daalt af van 4000 meter naar zeeniveau met een boel bochten en afgronden; niet voor niks nemen veel mensen op deze route het vliegtuig in plaats van de bus. Maar ja, wij hebben nu eenmaal meer tijd dan geld tot onze beschikking en dus was het vliegtuig (à €100 per persoon enkele vlucht) niet echt een optie. Een dag voor onze busrit kregen we het echter een beetje op onze heupen en vroegen we ons af waaróm we eigenlijk per sé naar de Amazone wilden; die hadden we in Ecuador immers ook al bezocht. Het kwam er z’n beetje op neer dat het de enige plek in Bolivia was die we nog niet hadden gezien en ‘dus’ moesten we hier maar heen; maar eigenlijk hadden we er allebei niet heel veel trek in. Dus, change of plans! In Copacabana hadden we het eerder prima naar onze zin gehad, Jesús kon hier gemakkelijk weer een baantje scoren en ik kon tijd besteden aan mijn werk. De beslissing was snel gemaakt en dus brengen we onze laatste week in Bolivia door aan het good ol’ Titicacameer.

WERKEN

In mijn vorige update schreef ik dat ik erg veel aan het werk was en Jesús helaas al een tijdje geen succes had met het vinden van een baantje. In Sucre keerde het tij voor hem gelukkig: al snel vond hij een restaurant-café-bar waar hij aan de slag kon als ober. En leuk dat hij het vond! Het deed hem veel goed om weer nuttig bezig te zijn, geld te verdienen en onderdeel uit te maken van een team. En daardoor voelde ik me ook weer happier; win-win dus. Ook in Copacabana kon hij weer aan de slag bij een restaurant, dus deze maand was voor hem op werkvlak een hele productieve.

Op naar de Galápagoseilanden!

Bij mij lag de werkdruk afgelopen maand een tikje lager; waarschijnlijk ook doordat we ruim twee weken in Sucre verbleven en ik daardoor minder bezig was met reisplannen maken en uren in de bus zitten. Een aantal projecten zijn afgerond, mijn reisartikelen lopen nog steeds door en een nieuw leuk project dient zich aan: het maken van een website over de Galápagoseilanden! Whieehiieeeee, over een paar dagen vliegen we vanuit Bolivia terug naar Ecuador, om vervolgens twee dagen later op een vliegtuig naar de Galápagoseilanden te stappen. Hier hebben we echt zooooooveel zin in! Snorkelen met zeehonden, reuzenschildpadden een zeeleguanen bewonderen, misschien zelfs wel hamerhaaien spotten en nog veel, veel meer. Wow, dat gaat echt heel bijzonder worden. Tijdens onze week op de Galápagos gaan we een boel gave foto’s maken (en hopelijk ook leuke filmpjes!) die ik ga gebruiken voor het maken van de website voor een Ecuadoraanse reisorganisatie. Daar zal ik de komende maand mijn handen wel vol aan hebben, maar ik vind het erg leuk om voor het eerst een hele website van voor-tot-achter in opdracht te maken. De eerste stappen voor de site zijn al gezet en ik vind het zo gaaf om te doen!

De toekomst als freelancer is best een beetje spannend

Verder begint op werkvlak nu ook een periode van onzekerheid; voor mijn verblijf in Zuid-Amerika had ik wat freelanceopdrachten kunnen meenemen, maar voor de periode na de reis staat veel nog open. Natuurlijk kan ik altijd terecht op internationale freelancers-websites als Upwork en Elance, maar ik hoop daar toch ook nog wel wat Nederlandse opdrachten aan toe te kunnen voegen. We gaan het zien in de komende maand.

Goed voornemen behaald!

Verder had ik mezelf voor mijn blog een doel gesteld deze maand: ook weer eens artikelen over andere landen schrijven, en niet alleen over Ecuador & Bolivia. En zowaar, er zijn de afgelopen maand TWEE van deze artikelen verschenen! Eentje over Nepal, mijn goedkoopste reisbestemming ever, en eentje over mijn vijf favoriete accommodaties wereldwijd. Joechei! :-)

LIEF ZIJN

En hoe gaat het met ons samen? Altijd een leuke vraag en volgens mij iets waar veel mensen misschien wel het benieuwdst naar zijn ;-) Antwoord: met ons gaat het nog steeds muy bien! We merken dat we in periodes dat we allebei werken, heel veel energie hebben. Dit was dus een hele goede maand voor ons. Het is gewoon fijn als de ‘basics’ qua uitgaven en dagbesteding gedekt zijn, en het lijkt wel alsof we daardoor met minder zorgen aan ons hoofd ook liever voor elkaar zijn. Vast heel logisch, toch?

Balkan, here we come

We hebben ondertussen flink zitten denken en plannen voor de komende periode. Op 10 september gaan we allebei terug naar huis, naar onze familie en vrienden voor een periode van zo’n tweeënhalve maand. Even zonder elkaar dus, maar dat zijn we uit het verleden wel gewend en we hebben allebei zin om weer even ‘thuis’ te zijn. Vervolgens start het volgende avontuur en jawel, het ticket is geboekt: op 25 november vliegen we (allebei afzonderlijk) naar Belgrado, waar onze Balkantijd samen aanvangt. Jeeejj! We waren bezig met het regelen van een house-sit via de website van TrustedHousesitters in Montenegro, maar dat liep helaas voor ons op niets uit. Een ander stel had meer ervaring en tja, daar kunnen we niks tegenin brengen. We zijn nu aan het kijken naar het huren van een appartement in Belgrado, of misschien aan de kust van Montenegro, of misschien gaan we zelfs wel skiën in Zuid-Servië… Alles ligt nog open en dat vinden we eigenlijk ook wel even prima zo. Het ticket is geboekt, de rest zien we binnenkort wel.

Leuk nieuwtje!

Nog wel een leuk nieuwtje: in november, als ik in Nederland ben en Jesús in Cuba, hebben we een bijzondere trip gepland. Samen met mijn ouders ga ik dan een weekje naar Cuba! Jesús opzoeken dus, zodat mijn ouders hem eindelijk kunnen ontmoeten. Ook laat ik hen graag een stukje van Cuba zien, het land waar ik de afgelopen 1,5 jaar zo veel tijd heb doorgebracht en natuurlijk gaan we ook even langs bij Jesús’ ouders. Wat een bijzondere trip zal dat worden! Daarna ga ik met mijn ouders weer mee terug naar Nederland en vervolgens vlieg ik naar Belgrado, waar Jesús dan ook naartoe vliegt. Goede planning he? :-)

---

Poeh, dat is het volgens mij wel zo’n beetje, de update van de afgelopen maand en een korte blik op de toekomst. Ik zal de komende tijd denk ik geen maandupdates schrijven, maar jullie zeker wel op de hoogte houden van mijn/ons persoonlijke reilen en zeilen met wat leuke posts. Natuurlijk komen er de komende maand ook artikelen aan over de Galápagoseilanden en de al bijna beruchte ‘kostenpost’ over Bolivia. Stay tuned…!

Wil je onze avonturen trouwens realtime volgen? Check dan mijn Instagram account! Hierop post ik dagelijks – als mijn internetverbinding het toelaat – updates over onze belevenissen.