Jesús’ eerste keer in Europa! Wat vindt hij er tot dusver van?

Een van mijn best gelezen artikelen in 2015 was het ‘interview‘ dat ik deed met Jesús, aan het einde van onze reis van een half jaar door Ecuador & Bolivia. Blijkbaar waren jullie reuze-nieuwsgierig hoe hij als Cubaan deze trip naar een totaal andere wereld had ervaren! En ik snap het volledig hoor, want ook ik vind het heel bijzonder om steeds te zien hoe hij dingen beleeft. Daarom nu een vervolg in deze serie (hihi): wat vindt Jesús van zijn eerste bezoek aan Europa, hier in Servië?

Sinds enkele weken houdt Jesús zelf ook een blog bij, op ElViajeroCubano.com – oftewel ‘De Cubaanse Reiziger’. Hij was er in Ecuador & Bolivia al mee begonnen, maar kon toen de motivatie niet echt opbrengen om te schrijven voor een digitaal publiek dat hij niet kent. En dat terwijl ik direct een gat in de bloggersmarkt zag, haha. Toch begint het concept van internet steeds meer te landen, want sinds we in Servië zijn heeft hij zijn blog weer nieuw leven ingeblazen. En hij vindt het elke week leuker! Hij schrijft (natuurlijk) in het Spaans, en dus is het voor velen van jullie niet te volgen. Daarom zal ik hier stukken van zijn blog vertalen, zodat jullie zijn belevenissen kunnen volgen!

Ons appartement via Airbnb

“Het is voor mij echt bijzonder om in Servië te zijn. Ik ben geboren in een land waar alles oud is en je bijna geen moderne dingen aantreft. Edith zegt dat Servië nog steeds niet echt een heel ontwikkeld Europees land is, maar ik vind het hier geweldig. Het transportsysteem met trams en bussen werkt supergoed, de mensen zijn heel beleefd en gedragen zich zo goed opgevoed en ons huis is fantastisch! We huren hier in Belgrado een appartement via Airbnb en het is top. Hoe stevig en veilig het gebouwd is, de simpele en rustige kleuren van de muren en meubels (en niet zo schreeuwerig felroze of groen als in Cuba) en hoe schoon het is… De keuken heeft warm water dat uit de kraan komt, een grote koelkast en onze grote trots: een afwasmachine. Mijn moeder zou me niet geloven als ik haar zou vertellen dat we hier een machine hebben die onze borden afwast, haha. Verder is er een wasmachine, een stofzuiger… Misschien is het gek dat ik al deze dingen opnoem, maar voor mij is dit allemaal nieuw en ik vind het briljant. Alsof ik in een nieuwe wereld ben beland.”

De kou: toch wel een tikje fris…

“Goed, ik dacht dat ik de kou wel zo’n beetje had ervaren in Ecuador en Bolivia. Maar ik realiseer me nu dat dat niet het geval is! Ik hou van de kou, maar jeetje het is hier wel echt heel koud. We wilden naar Servië om een Europese winter mee te maken, met kerst en lampjes en sneeuw. En kou. Nou, dat is gelukt hoor! Edith is aan de kou gewend omdat ze Nederlands is en zij kan er goed tegen, maar ik heb echt wat extra dikke truien en sokken moeten kopen. Het is deze week begonnen met sneeuwen en hoewel ik al die sneeuw echt geweldig vind, hou ik het buiten niet zo heel lang vol, haha! Pfff, mijn handen en vingers doen steeds zo veel pijn… Gelukkig kan ik hier steeds even ‘pauze’ nemen van de kou buiten, want binnen is er overal verwarming, in café’s, in winkelcentra en zelfs in de tram.”

Bomen zonder bladeren

“In Cuba komt het bijna niet voor dat het enkele maanden achter elkaar slecht weer is. En al helemaal niet dat het heel koud is. Maar hier in Belgrado in de winter is dat anders. Voor mij is het gek dat de zon om 4 uur ’s middags al onder gaat en er maar zo weinig zonlicht is op een dag. En al die bomen zonder bladeren zijn voor mij ook maar een trieste aanblik. Ik krijg er een beetje het gevoel van dat de natuur en de wereld om mij heen dood is… Als ik dat dan zo zie, bedenk ik me altijd dat ik zelf echt op een van de mooiste plekken in de wereld ben geboren: de vallei van Viñales, vol tabaksvelden en palmbomen. Maargoed, Edith zegt dat alles hier in de lente en zomer weer mooi wordt. Gelukkig maar.”

Niemand spreekt Spaans

“Het is voor mij de eerste keer dat ik op een plek ben waar ik met niemand kan praten, omdat ik de taal niet spreek. Zeker in het begin voelde ik me daar wel een beetje treurig over en ik was bang dat ik me erg zou gaan vervelen. In Cuba ken ik iedereen, elk gezicht in mijn dorp en elke hond op straat is bekend voor me. En hier ken ik niemand en kan ik met niemand praten… Wat een ervaring. Zelfs Edith heeft het soms moeilijk, want ook Engels wordt hier maar weinig gesproken! Zeker in de wijk van Belgrado waar wij wonen, daar moeten we met handen, voeten en een grote glimlach onze dagelijkse boodschapjes doen. Zelfs het schrift is totaal anders, want ze gebruiken hier cyrillische letters… Gelukkig zijn de mensen wel heel aardig, dat valt me echt op. Bijna iedereen geeft ons een glimlach en vindt het ontzettend grappig dat we buitenlanders zijn die geen woord van hun taal spreken. Met uitzondering van de serveerster in onze vaste koffiebar (wat een stuk chagrijn is dat) zijn alle Serviërs echt heel aardig.”

Nou, tot zover het ‘interview’, haha! Ik wist dat de kou heel heftig zou zijn, ondanks dat Jesús maar blijft zeggen dat ‘ie van de kou houdt. En ik wist ook dat het lastig zou worden in een land waar niemand Spaans spreekt. Maar onze aanpak van stap-voor-stap lijkt heel goed te werken, eerst Ecuador & Bolivia, nu een Europees land (dat nog steeds een tikje socialistisch werkt), en Jesús voelt zich hier echt hartstikke prima. Nog beter dan dat ik had verwacht, hij volgt dagelijks  zijn Engelse lessen, schrijft voor zijn blog, is bezig met zijn nieuwe website www.VisitaVinales.com en gaat in z’n eentje naar de buurtwinkel en supermarkt – terwijl ik online mijn werk doe.

Latino’s in Belgrado!

Verder hebben we gelukkig via een Facebookgroep voor buitenlanders in Belgrado een groep Spaanssprekende mensen leren kennen. En dat is echt top! Het is een gemengd gezelschap van Serviërs die Spaans studeren tot een Venezolaanse, een Argentijn, een Peruaan, een Mexicaanse en zelfs een Spaans sprekende Rus. We hebben ook een Servisch-Cubaans stel ontmoet, dus ons sociale leven bestaat op dit moment eigenlijk alleen maar uit Spaanssprekenden. Hartstikke gezellig, morgen is er weer een salsafeestje, natuurlijk met traditionele Servische rakija erbij!

Voor degenen die wel Spaans kunnen, Jesús heeft ondertussen twee artikelen geschreven over zijn eerste indrukken en ervaringen in Belgrado:

– Mi primera vez en Europa: Serbia!
– Un mes en Belgrado – mis observaciones

Ennehhh, je kunt Jesús sinds kort ook volgen op Instagram: @elviajerocubano! :-)