Galápagos: doe-het-zelf-programma op eiland Isabela

Ondertussen is het alweer een maand geleden dat we op de Galápagoseilanden waren. En wow, wat was het gaaf! Ik schreef in mijn vorige artikel over de kosten van een Galápagos-trip al dat we niet een al te groot budget hadden om deze fantastische eilandengroep te verkennen. Gelukkig kun je prima eilandhoppen zonder een fortuin kwijt te zijn. Vandaag het volgende artikel in de serie: wat te doen op het eiland Isabela én wat budgetbesparende tips!

Wat is er te doen?

Isabela is het grootste eiland in de Galápagos-archipel, maar heeft slechts 3.000 inwoners die voornamelijk in de stad Puerto Villamil wonen. Dit is ook de plek waar je veruit de meeste overnachtingsplekken vindt. Op Isabela zijn meerdere (actieve) vulkanen te vinden, die zorgen voor een behoorlijk spectaculair landschap met vulkaankraters, lavatunnels, koel hoogland en stranden – maar ja, dat is natuurlijk eigenlijk kenmerkend voor elk eiland in de Galápagos! Isabela heeft een hele relaxte vibe, de straten zijn niet geasfalteerd en het dorp bestaat uit slechts een paar straten met winkels en restaurantjes. Alleen daarom vond ik Isabela al erg leuk; Santa Cruz en San Cristóbal zijn wat meer ontwikkeld, terwijl Isabela nog heel laidback en gemoedelijk is.

Goed, tijd voor wat actie! Er zijn een paar plekken op Isabela die je alleen kunt bezoeken met een gids, zoals bijvoorbeeld de Sierra Negra-vulkaan en bepaalde duik- en snorkelplekken voor de kust. Maar er zijn ook een boel dingen die je gewoon op eigen houtje kunt doen! Wij brachten twee dagen door op Isabela en dat vond ik eerlijk gezegd net wat te kort. Ik zou je dan ook aanraden in ieder geval drie nachten te blijven. Ik neem je mee op ons doe-het-zelf-programma op Isabela!

Halve dag: fietstocht langs schildpadden en wetlands voor US$10

In Puerto Villamil hebben we voor een halve dag mountainbikes gehuurd à US$10 per persoon. Vervolgens zijn we op pad gegaan in westelijke richting, met als eerste stop het schildpaddenbroedcentrum net buiten het dorp. Onderweg komen we langs een lagune waar we onze eerste zeeleguanen spotten, die hier in groten getale liggen te zonnebaden op een stel houten vlonders. Wow! We vervolgen onze weg naar het broedcentrum (de entree is gratis), waar reuzenschildpadden in alle soorten en maten voorkomen. Hier leefde tot 2012 de beroemde reuzenschildpad Lonesome George, die als allerlaatste schildpad van het eiland Pinta over was en in zijn eentje een subspecies vormde. Toen hij in 2012 overleed, was de Pinta-schildpad dus officieel uitgestorven… In het broedcentrum kun je verschillende soorten reuzenschildpadden zien, die allemaal net een beetje een ander schild hebben; een van de zaken die Darwin hielp bij het vormen van zijn evolutietheorie. Overigens heeft Jesús hier nog een schildpad uit een nogal benaderde positie gered… Op de een of andere manier was er een schilpad op zijn rug terecht gekomen, en die lag nogal hulpeloos te spartelen! Tja, je moet de natuur zijn gang laten gaan, maar in zo’n opvangcentrum…? Anyhow, Jesús kon het niet aanzien en die is even over het muurtje gesprongen om de loeizware reuzenschildpad een zetje te geven, zodat hij weer op zijn pootjes terecht kwam. Held :-)

Vanaf het schildpaddencentrum kun je trouwens nog een klein stukje noordelijker trappen naar de Laguna Villamil, waar je een kolonie flamingo’s kunt spotten. Hebben wij niet gedaan, maar schijnt wel leuk te zijn als je nog niet zo vaak flamingo’s hebt gezien – wij sloegen even over, gezien onze recente flamingo-fix op de zoutvlakte in Bolivia. Wij zijn dus weer op de fiets gestapt richting de kust, waar we naar het Los Humedales natuurpark zijn geweest. Hier moet je eerst met je mountainbike een stuk over het strand ploeteren – zo dicht mogelijk langs de golven om hard zand te treffen, whiehoe – en daarna bereik je een gebied met wetlands, meren, zwarte lavarotsen en baaien. Jeetje wat een prachtige natuur! Hier zien we werkelijk honderden (duizenden?) zwarte zeeleguanen die op de lavarotsen liggen te luieren. We zien ze eerst helemaal niet, want zwart op zwart, maar als je de eerste paar hebt gespot zie je inééns dat de hele rotspartij ermee bezaaid is. Bijzonder hoor! We fietsen vrolijk verder, richting de Muro de las Lagrimas. Deze stenen muur is door gevangenen gemaakt in de tijd dat Isabela nog een strafkolonie voor criminelen was; veel gevangen bezweken tijdens deze zware fysieke arbeid. Een triest stukje geschiedenis op een plek die nu zo geroemd is om zijn natuurlijke pracht. Onderweg komen we door een gebied waar reuzenschildpadden in het wild leven en jahoor: we spotten vanaf ons fietsje zowaar een schildpad midden op het pad! Op de terugweg stoppen we nog even bij het strand, waar je een lekkere afkoelende zwemstop kunt maken en na zo’n 3,5 uur leveren we onze mountainbikes weer in. Dat was een geslaagde ochtend!

Halve dag: snorkelen bij Concha de Perla voor US$5

De beroemdste snorkelplek van Isabela kun je gewoon te voet bereiken, dus je hebt niet meer nodig dan slechts een snorkel en eventueel een wetsuit als je het snel koud hebt. Voor US$5 per persoon huren we voor de rest van de dag een snorkel en masker en off we go! Naast de pier van Isabela loopt een paadje door de mangroven naar de baai Concha de Perla. Al wandelend spotten wij hier onze eerste luierende zeeleeuwen! En ook de zeeleguanen liggen hier weer bij bosjes op het pad, grappig hoor. Concha de Perla heeft geen strand, maar een drijvend ponton waar je het water in kunt. Een tip: houd rekening met de getijden, want bij eb kun je hier beter snorkelen dan bij vloed. Wij hadden pech, want het was ook nog eens springvloed door de volle maan en we hadden ons bezoekje niet goed gepland, waardoor het water heel hoog stond en zee nogal ruig was. Ik heb een rondje door de baai gesnorkeld, maar buiten wat gekleurde visjes heb ik niks gespot. Normaal gesproken maak je hier echter een goede kans om zeeleeuwen te zien, en ook pinguïns zoeven hier vaak door het water! Vanaf de pier van Isabela, die soort van ‘om de hoek’ ligt, spotten wij dagelijks zeeleeuwen en pinguïns in het water, dus ik geloof compleet dat je in Concha de Perla normaal gesproken veel kans hebt deze speelse dieren te zien. Wij hadden gewoon net even bad luck.

Halve dag: georganiseerde excursie naar Las Tintoreras voor US$40

Omdat in de Galápagos onder water net zoveel te ontdekken valt als er boven, boeken we een snorkelexcursie. We kunnen kiezen uit Los Tuneles of Las Tintoreras; Los Tuneles is een volle dagexcursie die US$90 per persoon kost en alom wordt aangeprezen, Las Tintoreras is een halve dagexcursie die US$40 kost en net wat minder spectaculair is qua onderwaterwereld. We vinden US$90 echter een beetje teveel geld en dus kiezen wij voor Las Tintoreras. En we hebben een geweldige ochtend! We varen eerst met een boot langs de kust van Isabela en spotten onderweg blue-footed boobies, een groepje grappige pinguïns, we zien grote roggen onder ons zwemmen in het kraakheldere water en moeten af en toe bukken voor laagvliegende pelikanen. Dan komen we aan bij Las Tintoreras, een vulkanisch eiland voor de kust. Het eiland is genoemd naar de witpuntrifhaaien (’tintoreras’ in het Spaans) die een lagune op het eiland gebruiken om te luieren bij laag water. Vanaf een wat hoger gelegen punt kun je precies in de kloof kijken waar een laagje water in staat en waar de haaien wat rond zwemmen. Okido, daar gaan wij zometeen dus mee snorkelen… haha.

De volgende stop is een baai waar we met een snorkel op in het water kunnen plonzen. Jesús heeft nog nooit in zijn leven gesnorkeld en door het hoge water in Concha de Perla was zijn eerste poging niet erg succesvol. En mijn tropische lief had het ook nogal koud in dit water van 19 graden, ik dacht dat hij volledig uit elkaar zou bibberen, haha. Dus, vandaag is er een wetsuit gehuurd en gelukkig is het water nu mooi kalm en met goede zichtbaarheid. De eerste paar minuten gaat het nog niet erg goed, maar als hij vervolgens een reddingsvest om doet, gaat het wonderwel. Hij kan nu ontspannen en hoeft niet meer na te denken over het zwemmen én ademen, waardoor hij langzaamaan dat hele ademen-onder-water vergeet en begint te genieten van alles om hem heen. Zo leuk! Er komt nog even een klein paniek- en proestmomentje als we plotseling een witpuntrifhaai voor ons zien opduiken, maar daarna snorkelen we vrolijk verder en drijven we zelfs een tijd met een zeeschildpad mee. Moooooi, ik ben dol op zwemmen met schildpadden! Mijn geduld wordt nog even op de proef gesteld want ook vandaag komen we in het water geen zeeleeuwen tegen – de enige wens die ik echt had toen we besloten naar de Galápagos te gaan. Maar dat moet later toch nog een keertje goedkomen hier! Wat ons betreft was de excursie naar Las Tintoreras echt heel gaaf en we zijn blij dat we ‘em geboekt hebben; het is toch wel erg leuk om ook vanaf het water de Galápagos te verkennen.

Waar slapen?

Wij sliepen in een fijn middenklasse hotel – door de touroperator aangeduid als budget, maar gezien onze eerdere budgethotels in Ecuador zouden wij deze toch eerder bestempelen als middenklasse. Hostal La Gran Tortuga kost US$70 per nacht inclusief ontbijt en wordt gerund door een lieve familie die ons van allerlei informatie en een fietskaart van het eiland voorziet. Op Isabela zijn overigens ook genoeg opties aanwezig die goedkoper zijn; sommigen zijn niet online te vinden, maar als je gewoon een rondje door het dorp loopt kun je op de bonnefooi zeker een prima kamer van US$30-US$40 vinden.

Waar eten?

Qua eten vonden we Isabela het duurste eiland; we konden geen lokale markt of eettentjes vinden waar we goedkoop konden eten. That said, aan de plaza zitten een aantal restaurants die een dagmenu hebben voor zowel de lunch als het avondeten en dat is een behoorlijk goede deal. We betaalden US$6 of US$7 voor een menu, dat meestal bestond uit een soepje vooraf, een hoofdgerecht met vis/kip, rijst en salade en een toetje na. Heel prima toch, voor onze Europese standaard! Onze favoriet is El Velero aan het plein, vanwege het goede eten voor die US$7. En nog een insidertip: op Isabela zit een fantastische bakkerij met goddelijke broodjes en taartjes. Aan Avenida Escalecias, ten zuiden van de kruising met Cormoran. Probeer vooral de ananasflappen… Mmmmm!

Hoe kom je er?

Het handigst is om vanaf het vasteland van Ecuador te vliegen naar de luchthaven op het eiland Baltra. Dit eiland bestaat alleen maar uit vliegveld en verder niks en het is de voornaamste ‘point of entry’ op de Galápagos. Vanaf Baltra moet je vervolgens doorreizen naar Isabela, per bus-boot-bus-boot.  Vanaf het vliegveld van Baltra neem je eerst de gratis shuttlebus naar het kanaal dat Baltra scheidt van het hoofdeiland Santa Cruz; aangekomen bij het kanaal kun je voor US$1 per persoon oversteken met een bootje. Aan de overkant, op Santa Cruz, moet je vervolgens een keuze maken. Je kunt namelijk op twee manieren van het kanaal naar de hoofdplaats Puerto Ayora reizen, een tocht van ruim 40 kilometer: per openbare bus of per taxi. De bus kost US$2 per persoon en is absoluut de meest economische optie, maar hij rijdt niet op een vaste dienstregeling. Hij vertrekt als er genoeg passagiers zijn. Kom je dus met een groepje aan bij de haven, dan heb je misschien geluk en vertrekt de bus snel. Wij hadden pech; na anderhalf uur wachten waren er nog steeds te weinig passagiers en dus namen we uiteindelijk toch maar een taxi. Want dat is dus de tweede optie: een taxi naar Puerto Ayora kost US$18 en doet er zo’n 40 minuten over.

In Puerto Ayora neem je vervolgens een speedboot naar Isabela. Deze vertrekt twee keer per dag: om 6 uur ’s ochtends en om 14 uur ’s middags. Als je een ochtendvlucht neemt van Guayaquil naar Baltra, kun je nog diezelfde middag de boot van 14 uur naar Isabela te nemen. De boottocht kost US$30 per persoon, duurt ruim 2 uur en dan ben je er eindelijk: op Isabela eiland!

---

Meer info? Check hier de andere artikelen die ik al schreef over de Galápagoseilanden:

– Algemeen: Galápagos on a budget – is het mogelijk?

– Deel 2: Galápagos: eiland Santa Cruz op eigen houtje

– Deel 3: Galápagos on a budget: DIY op eiland San Cristóbal