Interview met Jesús: hoe beviel het in Servië?

Op veler verzoek bij deze het tweede deel van de rubriek: interview met Jesús! Haha nee zonder gekheid, het interview wat ik na onze zes maanden in Zuid-Amerika met hem deed, werd supergoed gelezen en kreeg veel leuke reacties. En ook nu in Nederland krijg ik veel vragen hoe Jesús het hele Balkan-avontuur beleefd heeft. Daarom besloten we deze keer weer een interview te doen, nu over onze vier maanden in Belgrado. Oftewel: Jesús’ eerste keer in Europa! Afgenomen op een van onze laatste dagen in Belgrado. Wat vond ‘ie van dit avontuur?

Hola Jesús! Vertel eens, wat heb je geleerd van je verblijf in Servië?

“Als eerste: om in een stad te wonen. Dat was voor mij echt helemaal nieuw. Toen ik vorig jaar in Ecuador aankwam werd ik al misselijk als ik in Quito over straat liep… Zoveel geluiden, verkeer, mensen. Dat is iets wat ik Belgrado heb geleerd. Vroeger kon ik nergens de weg vinden, verdwaalde ik in een stad in no time… Maar ik heb leren rondlopen, oriënteren en kan me nu een stuk beter redden. En ik kan ook veel beter alle indrukken verwerken, ik stap nu gerust in de tram naar onze koffiebar of spreek in m’n eentje met vrienden af hier in de stad.

Wat ik ook heb geleerd is om meer alleen te zijn, of om me beter te voelen in m’n eentje. In Cuba ben je altijd onder de mensen, daar woon ik in een huis met mijn familie en ben ik nooit alleen. Ook de buren lopen constant binnen en dat doe ik bij hen ook. Hier wonen we in een appartement, jij en ik, en kennen we de buren niet eens. Ik heb hier geleerd om een leven te leiden ver weg van mijn familie, maar ook met meer afstand tot de mensen om me heen. Wij zeggen in Cuba altijd dat de mensen in Europa en Nederland en zo ‘sangre fría’ hebben, oftewel koud bloed. Ze praten minder, ze kunnen niet dansen… Iedereen is meer op zichzelf en dat heb ik hier ook geleerd. Of ik dat moeilijk vond? Mwah, m’n lichaam en geest hebben zich daar langzaam aan aangepast denk ik. Ik vind het niet zo erg.

Als laatste heb ik denk ik geleerd om samen te wonen. Ja dat klinkt misschien gek, maar wij hebben de afgelopen vier maanden natuurlijk samen hier gewoond en ik heb echt geleerd om samen een huishouden te runnen. Eten koken, kleren wassen, afwassen. In mijn huis doet mijn moeder dat. En hier hebben we nu met z’n tweeën een huis voor onszelf. We hebben ook elkaar beter leren kennen door zo te wonen, het is toch anders dan als je op vakantie bent. Ik denk dat we er een beter team van zijn geworden.”

Is er een verschil tussen je verblijf in Ecuador & Bolivia en nu in Servië?

“Ja, een enorm verschil! Ecuador en Bolivia leken op een bepaalde manier een beetje op Cuba. Komend vanuit Cuba vond ik het er heel anders, veel meer ontwikkeld en zo, maar nu ik in Servië ben zie ik juist dat Ecuador en Bolivia nog steeds heel ‘latino’ zijn. Minder ontwikkeld, meer rommel op straat, de lokale bevolking heeft niet een hoge levensstandaard. Het is voor mij juist een droom om naar meer ontwikkelde landen te gaan, niet naar arme landen, haha. Ik vind Servië veel leuker! Iemand wil natuurlijk altijd wat ‘ie niet heeft of kent hè.”

Zijn er dingen die je niet leuk vond in Servië?

“Ik vond het prima om me aan te passen aan de Europese manier van leven, en wat meer alleen te  zijn. Maar soms had ik wel de behoefte om wat meer mensen te ontmoeten, iets meer van een ‘gemeenschapszin’ te hebben. Zoals in Cuba, eigenlijk. Meer tussen mensen zijn die ik echt ken en die mij kennen. Dat is toch wel lastig als je nieuw bent in een land, waar je eigenlijk met niks of niemand een band hebt. Ja, alleen met jou. Soms had ik behoefte aan wat meer leven in de brouwerij, haha. Domino spelen, rum drinken, de hele dag ouwehoeren, dat is hoe we het in Cuba doen. Dat is af en toe toch ook best leuk.”

Hoe vind je het om te leven in een stad?

“Het gaat me veel beter af dan eerst. Het verkeer, de mensen, ik ben er nu aan gewend. Ik voel me nu veel meer op m’n gemak in de stad, ben rustiger. Vroeger had ik nog wel eens het gevoel dat ik wilde ‘ontsnappen’, alsof ik gevangen zat in de stad. Nu ik zo lang in een stad ben merk ik wel dat ik de natuur begin te missen. Ik kom van het platteland, als ik de deur van mijn huis ’s ochtends open doe dan staat er een fruitboom voor de deur, alles is groen, groener, groenst. Dat mis ik wel. Net als bomen met bladeren, haha. Het zou leuk zijn om de lente hier in volle bloei mee te maken. Ik zie nu al dat er knoppen aan de bomen komen en het zou leuk zijn om te zien hoe alles er hier groen uit ziet, want het is nu nogal, tja, doods.”

Wat vond je van de winter?

“Echt waar, vanuit het diepst van mijn hart: ik vond de winter geweldig. Een van de mooiste dingen die ik heb meegemaakt, echt waar! Ik had nooit gedacht dat ik sneeuw zou zien, in een sneeuwbui zou staan, zou gaan schaatsen. Ik vond het echt heel bijzonder en ik denk dat niemand zich kan voorstellen hoe dat voor mij is. Of voor welke andere latino dan ook. Ik hoor vaak dat Cubanen klagen over de kou in Europa als ze er ooit eens zijn geweest, maar dat heb ik niet. Hup, een shirt en trui aan, dikke jas, en ik vind het top. Ik kan me voorstellen dat jij de seizoenen zo leuk vindt; als het altijd koud is, dat is natuurlijk vreselijk. Maar af en toe, heerlijk. En dat dan daarna weer van die dagen komen met meer zonneschijn en wat warmere temperaturen. Altijd maar hetzelfde is ook niks, of dat nou de hitte in Cuba is of de kou van de winter.”

Hoe was het om te wonen in een land waar je de taal niet kent?

“Eerlijk gezegd vond ik dat best lastig. Misschien wel het moeilijkst van alles in Servië. Soms voelde ik me een beetje triest, want dan liep ik in een volle straat tussen de mensen en voelde ik me toch alleen. Iedereen praat met elkaar, maar ik versta niks of niemand. Heel vreemd, alsof ik geen recht heb om daar te zijn of zo. Maar dat waren maar momenten hoor, want op andere tijden ging dat juist heel goed. Hier in de lokale kiosk bij ons om de hoek spreken ze geen woord Engels of Spaans, dus daar gaat alles met handen en voeten. En bij onze kapper hier komt altijd Google Translate tevoorschijn en lachen we wat af. Dus contact maken en lachen is universeel, ook al spreek je elkaars taal niet. Ik vind de mensen in Servië en zeker hier in onze buurt echt heel aardig en vriendelijk. En best veel oudere vrouwen verstaan Spaans, haha! Omdat ze hier op tv populaire Zuid-Amerikaanse soapseries uitzenden kunnen veel mensen, vooral vrouwen, wel wat woorden Spaans. Hartstikke handig.

Verder was het wel heel fijn om wat Spaanssprekende mensen om ons heen te verzamelen. Twee jongens uit Cuba, die hier in Belgrado bij een computerbedrijf werken. En een clubje Spaanssprekenden die elke vrijdag afspreekt en wat gaat drinken, ook gezellig. Anders kan ik in het Spaans alleen maar met jou praten… En volgens mij vind jij het ook wel fijn dat ik af en toe even de deur uit ben en m’n eigen ding doe.”

En hoe denk je nu over reizen? In Ecuador & Bolivia reisden we veel, maar nu in Servië helemaal niet.

“Ik heb ondertussen natuurlijk al best veel gezien, zeker voor een Cubaan. Daarom ben ik ook mijn weblog El Viajero Cubano gestart! Eerst hebben we samen zeven weken door Cuba gereisd, daarna zes maanden in Ecuador en Bolivia, de Galápagoseilanden, en nu ben ik hier. Het reizen was in het begin helemaal nieuw voor mij, maar werd na een tijdje wel normaal. In het begin werd ik elke keer onrustig als we weer in een nieuwe plek kwamen, waar ik niemand kende, de weg niet wist… Maar na een tijdje wende dat wel. Nu doet het me niet veel meer als we weer eens op pad gaan, ik kan elke plek beter nemen zoals het komt, zeg maar. Hier in Servië hebben we drie maanden helemaal niet gereisd en ik moet eerlijk zeggen dat ik het nu dus wel een beetje gemist heb. Gek hè? Maar het hoeft voor mij niet persé zo te zijn als in Ecuador & Bolivia. Ik zou nu graag naar een land gaan, daar gewoon wonen, en dan bijvoorbeeld elke twee of drie weken even een uitstapje maken. Maar dan wel gewoon weer terug naar je eigen huis. Dat lijkt me ideaal.”

Wat vind je ervan dat we nu naar Nederland gaan?

“Mensen denken altijd dat veel reizen geweldig is, maar het hebben van een thuis is ook heel fijn. Kijk, ik heb geen hekel aan Cuba. Mijn familie woont daar, ik heb een thuis daar. Veel Cubanen die Cuba verlaten, doen dat omdat ze Cuba maar niks vinden en op zoek gaan naar betere oorden. Ik heb dat niet zo. Ik ga weg uit Cuba voor jou, omdat we op andere plekken beter kunnen leven en wonen samen. Ik weet nu een beetje hoe het zal zijn, mijn hoofd en lijf zijn erop voorbereid door onze eerdere trips. Ik kan me voorstellen hoe we in Nederland wonen, in een huis, dat er gewerkt moet worden, dat je naar de supermarkt gaat en eten kookt.

Of Nederland makkelijker zal zijn dan Servië? Ik denk wel dat de stap makkelijker is. Want ik weet al hoe het is om in een stad te wonen, om in een plek te zijn waar ik de taal niet spreek. Maar dat is ook wel iets waar ik nog wat bang voor ben, dat ik Nederlands moet leren omdat ik anders mezelf niet kan redden, en uiteindelijk ook omdat ik anders nooit een verblijfsvergunning zal kunnen aanvragen. Dus dat wordt hard studeren voor mij. Waar ik trouwens ook wel bang voor ben in Nederland, is dat alles zo duur is. Hier in Belgrado kunnen we samen goed leven van niet al teveel geld, maar dat is in Nederland natuurlijk wel anders. Dat vind ik best spannend.”

Heb je zin om naar Nederland te gaan?

“Natuurlijk! Wat mij betreft gaan we morgen.”

En wat vind je ervan dat je nu eerst terug gaat naar Cuba?

“Tja, dat wil ik liefst ook graag morgen, haha. Andere Cubanen zeggen vaak: “ohnee, blij als ik weg ben uit Cuba, daar hoef ik niet meer heen”. Maar dat heb ik niet. Ik heb het goed in Cuba, mijn familie, ons huis. We wonen maar heel simpel en hebben niet veel, maar elk land heeft zijn mindere dingen. Mijn familie is heel belangrijk voor mij en ik kan niet wachten tot ik mijn ouders en vooral ook mijn oma weer zie. Ik heb in november afscheid van haar genomen omdat we dachten dat we elkaar niet meer zouden zien; ze is al bijna 80 en niet in goede gezondheid. Dus dat ik nu terug ga en haar weer zie, voelt echt als een bonus.”

Wat ga je in Cuba doen deze komende vier maanden?

“Het zal deze keer heel anders zijn dan de vorige keer dat ik in Cuba was, na ons half jaar in Ecuador en Bolivia. Toen had ik niks te doen, en na twee weken terug te zijn verveelde ik me alweer te pletter. Maar deze keer heb ik mijn internetpagina. Er komen toeristen naar Viñales die ik zelf via de website heb geboekt, die kan ik opzoeken, mee kletsen. Ik kan mee paardrijden met mijn neef, koffie zetten voor de toeristen. En mijn Nederlands met ze oefenen! Want veel toeristen komen via jouw website en die zijn Nederlands. Hartstikke leuk! Daarom heb ik nu wel zin om terug te gaan, ik heb wat te doen en wil ook graag nog uitbreiden met mijn website. Nieuwe casas particulares fotograferen, oldimertaxi’s zoeken voor ritjes naar het strand, dat soort dingen.”

Zijn er dingen waar je trots op bent uit deze afgelopen periode?

“Ik ben vooral heel trots op mijn website, VisitaVinales.com. Zonder twijfel. En ik ben daarin niet alleen trots op mezelf, maar ook op jou. Jij hebt de site opgezet en mij geholpen om dit idee goed neer te zetten. En ik weet ook dat mijn familie heel trots is op mij, dat ik nu een website van mezelf heb. Een jaar geleden wist ik nog niet dat het internet bestond of wat het was. Mijn familie heeft eigenlijk nog steeds geen idee wat ik nou ben gestart, haha. Ik heb het verteld aan de telefoon en laten zien met zelfgemaakte filmpjes, maar zij kunnen natuurlijk echt totaal niet bevatten wat het internet is. Het leven in Cuba is niet makkelijk, mijn familie leidt maar een simpel leven en om op deze manier via mijn website toeristen naar mijn familie in Cuba te kunnen sturen is echt fantastisch. Ik heb ooms en tantes die kamers verhuren in hun casa particular, ik heb een neef die paardrijdexcursies aanbiedt en op deze manier kan ik hen helpen om wat extra geld te verdienen. Zodat ze het in Cuba wat makkelijker hebben.

Waar ik trouwens ook trots op ben, is op het feit dat jouw ouders in november naar Cuba zijn gekomen. Dat ze me wilden leren kennen, me zagen als een persoon en niet als iemand die alleen maar een visum probeert te scoren. Want dat zie je toch wel veel in Cuba, zowel Cubanen die alleen maar naar Europa willen als ouders die heel wantrouwig zijn tegenover de Cubaanse vriend of vriendin van hun kind. Snap ik ook wel. Daarom vind ik het extra bijzonder dat we samen met jouw ouders zo leuk hebben rondgereisd en ik hen kon leren kennen, en zij mij. Ook daarom wil ik nu heel graag naar Nederland, zodat ik jouw familie kan leren kennen in jouw eigen land. Fingers crossed, hoopelijk gaat dat in de loop van dit jaar lukken!”

---

Zo, dat was ‘em! Ik hoop dat jullie dit interview net zo leuk vonden als de vorige keer. Hopelijk kan ik hem de volgende keer gewoon ondervragen in Nederland. Hebben jullie nog een brandende vraag voor Jesus, stel ‘em dan hieronder! Dan vraag ik daar even naar tijdens onze volgende videocall :-)

Misschien vind je deze vorige artikelen ook leuk:
– Interview met Jesús: hoe heeft hij onze zes maanden in Zuid-Amerika beleefd?
– Winter in Belgrado: sneeuwpoppen en schaatspret!
– Visumnieuws…!

P.S. Voor wie nieuwsgierig is naar de tussenstand met betrekking tot de visumaanvraag: afgelopen maandag is het officiële bezwaar tegen de beslissing opgestuurd naar de IND. Nu moeten we twee maanden wachten tot we de uitslag krijgen van het bezwaar… Dat zou dus ergens begin juni kunnen zijn. Spannend!