Bananen in Baracoa en rebellen in Bayamo

Hola allemaal! We zijn weer een week verder, dus tijd voor een update! We hebben hier in Bayamo zowaar alweer een plek gevonden met wifi, het moet niet gekker worden… Maar wel fijn om deze keer tijdens m’n reis mijn weblog bij te kunnen houden :-)

Het vorige bericht heb ik gepost toen we net waren aangekomen in Baracoa, in het uiterste oosten van Cuba. We vonden het in Baracoa zo leuk, dat we er prompt een hele week zijn gebleven. Baracoa lijkt helemaal niet op de rest van Cuba. Nouja, op de muren staan wat propagandistische leuzen geschilderd, er rijden ronkende oldtimers en het drankje van keuze is ook hier rum, maar daar houdt de vergelijking met Cuba wel op. Het heeft meer iets weg van Costa Rica, met bananenplanten en kokospalmen, cacaoplantages en knalgroene landschappen. Verder zijn er zwarte stranden waar de jungle op uitkomt, en witgouden stranden waar de wilde oceaan lekker op los beukt. Het leek wel een vakantie in een vakantie daar in Baracoa!

We hebben de eerste dagen doorgebracht met Yoandri, die vriend van Jesús uit Viñales, en een vriendengroep van Hongaren en Maltezen. Dolle pret hadden we met z’n zevenen en we hebben een paar leuke excursies gedaan. Zo zijn we gaan varen op de Toa rivier, waar ik zelfs een klein plonsje heb gewaagd (Jesús niet hoor, voor hem was het te koud…. Een dag met 25 graden lijkt wel de noordpool hier). En we zijn naar het strand van Maguana geweest, waar we ons in de hoge golven hebben vermaakt. Na drie dagen vertrok de vriendengroep weer naar Havana, met het vliegtuig welteverstaan (voor Yoandri de eerste keer van z’n leven in een vliegtuig! We hebben hem na de vlucht nog niet gesproken maar zullen de grootse verhalen wel horen als we weer in Viñales zijn).

Daarna hebben we me z’n tweeën nog wat andere excursies gedaan. Zo hebben we een excursie van Cuba online uitgeprobeerd over de flanken van een berg, langs koffieplantages en fruitbomen, waarbij we onze lunch onderweg zo uit de bomen konden plukken. Mandarijnen, sinasappels, avocado’s, bananen, kokosnoten en mango’s, verser kun je je lunch niet krijgen! Ook zijn we nog een dag gaan varen in de Boca de Yumurí, een canyon vlakbij Baracoa. Daarna hebben we een lunchstop gemaakt bij Playa Manglito en daar kon Jesús ein-de-lijk doen waar ‘ie al een paar dagen op zat te azen: hij kon gaan vissen in de zee! In Viñales heeft hij veel visspullen, maar voor deze reis heeft ‘ie het thuisgelaten. En daar had hij al snel spijt van, want je kunt hier perfect zeevissen (en dat heeft hij nog nooit gedaan). In ruil voor een fles rum mocht hij hier een dag wat visgerei lenen, en ik ben hem zeker een paar uur kwijt geweest terwijl ik op het strand wat lag te werken. Ach, it’s a hard knock life hoor hier… ;-)

Goed, na een week hebben we onszelf losgeweekt uit Baracoa en zijn we met pijn in ons hart vertrokken naar Bayamo, waar we nu nog zijn. Jesús vindt Bayamo werkelijk niks aan, haha, het is een rustige provinciehoofdstad waar ’s avonds op het enige plein wat vertier te vinden is, maar verder geen klap gebeurd. Voor mijn een prima plek om vandaag weer even wat artikelen bij te werken; met een tussenstand van 21 artikelen in 23 dagen loop ik nog lekker op schema.

We zijn echter naar Bayamo gekomen voor een excursie naar de Comandancia La Plata, het hoofdkwartier van Fidel Castro tijdens zijn guerrillatijd eind jaren ’50. Diep in het Sierra Meastra gebergte moesten we gisteren eerst twee uur met de taxi, daarna met een 4×4 jeep een megasteile berghelling op (stukken van 45%! Het leek wel alsof de jeep achterover zou vallen, zo steil). Vervolgens moesten we nog 3 km lopen over modderige paadjes en toen waren we er eindelijk: het kamp van Fidel en Ché in de Sierra Maestra. Toch wel indrukwekkend om hier te zijn!

De plek zelf bestaat alleen maar uit een paar houten hutjes, maar de moeite die je moet doen om bij het kamp te komen, zet wel even aan het denken over de anderhalf jaar (!) die Fidel hier gewoond heeft, volledig back-to-basic, om zijn strategieën uit te denken, manifesten te schrijven en eerste radioboodschappen uit te zenden. Daarbij zijn de uitzichten over de bergen van de Sierra Maestra fantastisch, en hebben we tijdens de wandeling onderweg ook nog eens de Tocoroco, de nationale vogel van Cuba, gespot. Daarbij deden we de excursie met twee leuke Italianen, dus we hadden ook nog eens een gezellige dag.

Vandaag heb ik dus wat gewerkt, en als verzetje zijn we nog even (… hou je vast hoor …) naar de bioscoop geweest! Hier in Bayamo staat een gigantische bios, met wat Cubaanse en af en toe zelfs buitenlandse films. We hebben zowaar twee uur genoten van een nieuwe Canadese film met Ryan Reynolds, in een filmzaal helemaal voor onszelf. Hilarisch! En natuurlijk voor Jesús de eerste keer in een bioscoop (want Viñales heeft wel een bios, maar die is al zes jaar buiten gebruik). Kosten: 2 Cubaanse peso per persoon (omgerekend: zo’n 8 eurocent).

Wederom: wij vermaken ons hier nog steeds prima! Besoooooos en adios!

X Edith