Montañita: party paradise aan de Ecuadoraanse kust

Het was de bedoeling dat we na het wandelen van het Quilotoa-rondje naar Cuenca zouden gaan. Het schijnt de mooiste koloniale stad van Ecuador te zijn. Echt, we waren het van plan. We hadden zelfs al een appartementje in Cuenca gehuurd. Maar ineens drong het besef tot ons door: we hadden genoeg van de koloniale steden, hooglanden en frisse temperaturen. Wij willen naar het strand!

Nou, dat betekent nogal wat uit mijn mond. Ik houd doorgaans namelijk totaal niet van strand. Ik kan me nog een situatie in Turkije herinneren, al backpackend samen met een vriendin, waarbij zij prinsheerlijk lag te bakken in haar bikini op een strandlaken en ik volkomen aangekleed op een zonnebedje in de schaduw een boek zat te lezen, vooral geen zon en zand aanrakend. Ha.

Plat op de playa

En toch, de gedachte dat we de komende drie maanden in Bolivia zeker geen strand zouden zien – een blik op de kaart van Zuid-Amerika vertelt je al snel waarom – betekende dat het een beetje ging kriebelen, dat strandgevoel. In Bolivia was het vast heel erg outdoor-verantwoord en gaaf en zo, maar ook heel erg koud en hoog. En wij hadden zin in ‘plat op de playa’! Daarom werd het plan prompt omgegooid. Het appartement in Cuenca werd een beetje lullig vrij lastminute afgezegd en de tickets naar het zuiden werden gekocht. Helaas moesten we eerst nog een noodgedwongen stop in Guayaquil maken, de tweede grootste stad van Ecuador, om op zoek te gaan naar een nieuwe stroomkabel voor mijn Macbook. Deze kabel bleek bij aankomst in Ecuador gebroken te zijn en na twee maanden kunst- en plakwerk met pleisters en tape, had ‘ie het toch begeven. Jammer genoeg zijn Apple-producten in Ecuador nogal schaars en na een zoektocht van twee dagen in relatief grote steden, bleek dat we er toch écht helemaal voor naar metropool Guayaquil moesten (lees: 7 uur in de bus). Hoe leuk Guayaquil uiteindelijk bleek te zijn is een ander verhaal, maar de stroomkabel troffen we er gelukkig vrij snel aan. Fieuw!

Het lijkt wel Thailand hier in Montañita!

Doordat we ons ineens in Guayaquil bevonden, was de keus voor de strandplaats snel gemaakt. Ik zat eigenlijk te denken aan een kleinschalige rustige kustplaats met bamboebungalows enzo (bijvoorbeeld Canoa of Mompiche), maar die plaatsen liggen allemaal een stuk noordelijker. Vanuit Guayaquil is het strand van Montañita een logischere keus, want ‘maar’ 2,5 uur rijden. Montañita bleek een soort Ecuadoraanse variant van Ko Samui & Ko Phangan te zijn, met feestende locals en gringo’s, strandbars met blèrende muziek, een relaxte surfvibe en zelfs een full moon party! Op sommige momenten waande ik me zelfs echt even in Thailand, kijkend naar de zanderige straten met gekleurde streetfoodkraampjes. We hadden onze accommodatie bij aankomst redelijk lukraak uitgekozen, maar het Hostal Bachita bleek een goede keus; een perfecte kamer met ventilator en snelle wifi-verbinding voor $15 per nacht – wat ons dagbudget van €45 erg ten goede kwam. Plus: een lokatie op twee straten van de feestvreugde, precies ver genoeg waardoor we ’s nachts niet uit ons bed trilden van de beats maar gewoon konden slapen. Fijn :-)

Hihaaa, de full moon party

We hebben ons goed vermaakt in Montañita. Hoewel ik moet zeggen dat ik er vooral een boel werk verzet heb, maar als je dan ’s middags om 5 uur het werk afgerond hebt en je kunt vervolgens nog even door de branding slenteren en een kokosijsje eten met uitzicht op zee, dan is het leven best prima. We ontwikkelden een dagelijkse routine, met onze favoriete lunchplek aan de overkant van de straat waar we witte rijst, gebakken banaan, salade, vis en een glas vers sap kregen voor $3 per persoon. Heerlijk en een perfecte werkonderbreking. En we hadden het geluk (?) dat we precies tijdens de full moon party in Montañita waren, dus dat feestje hebben we mooi even meegepikt. In Thailand heb ik nooit een full moon party meegemaakt, dus ik vond het wel leuk om het spectakel hier te aanschouwen. We hebben in een klein openluchtstraatje met cocktailkarren wat mojito’s gedronken en zijn daarna om middernacht naar het ‘vuurfeest’ gegaan waarbij op het strand een groot bord met de letters FULL MOON MONTAÑITA in de fik ging. Het is nog een wonder dat er geen mensen brandwonden hebben opgelopen, want alcohol en vuur zijn niet echt een goede combinatie… Jeetje wat liepen daar een boel bezopen toeristen rond zeg. En ja, ook dat deed me denken aan Thailand. Wij vroegen ons vooral af waar deze strandhippies normaal gesproken uithangen in Ecuador? We hebben ze in de hooglanden in ieder geval nergens gezien! Het feest was grappig om mee te maken, maar om 1 uur lagen wij weer lekker in ons mandje.

Next stop: Bolivia!

We hebben in Montañita optimaal genoten van de lekkere warme temperaturen, wetende dat dat in Bolivia straks wel even anders zal zijn. Jesús kan zich nog steeds niks voorstellen bij temperaturen onder nul en ik ben heel benieuwd of hij dan nog steeds zegt dat ‘ie ‘wel houdt van wat kou!’ ;-) M’n shorts, strandjurkje en slippers kunnen in ieder geval voorlopig even onderin de backpack verdwijnen. Bolivia, we zijn er klaar voor!