persoonlijkreizenrondreistips

Hallo Bolivia, hallo hoogteziekte!

19 juni 2015 13 Comments

Twee weken lang verblijven wij nu al in La Paz, een van de hoogste steden ter wereld op meer dan 3600 meter boven zeeniveau. Komend vanuit Ecuador, wat toch ook op behoorlijke hoogte ligt, hadden we gedacht dat we wel snel gewend zouden zijn aan die hoogte. Hmmm, dat liep toch een beetje anders… 

ecuador-bolivia-vlucht-paspoorten

De aankomst in La Paz

Na onze ‘enerverende’ vlucht van Guayaquil – via Lima – via Santa Cruz – naar La Paz kwamen we zo rond 4 uur ’s middags aan bij ons hotel. Alles verliep goed, de reis ging gesmeerd, het van tevoren gereserveerde hotel voor de eerste twee nachten (Hostal Sol Andino in La Paz) was prima. We waren wel een tikje bekaf toen we de tien traptreden naar onze hotelkamer aflegden, maar dat hadden we ook niet anders verwacht. We herinnerden ons nog een wandelingetje rondom de Quilotoa-krater, op dezelfde hoogte als La Paz, en daar waren we ook na tien passen klimmen al bekaf. We moesten gewoon rustig aan doen en dan zouden onze lichamen zich vast snel aanpassen.

Yesss, Jesús kan eindelijk sneeuw aanraken! ;-)

Yesss, Jesús kan eindelijk sneeuw aanraken! ;-)

Slapeloze nachten…

Totdat het nacht werd en we allebei klaarwakker in bed lagen. Wat gek! We hadden een flink vermoeiende reisdag achter de rug, dus waarom konden we niet slapen? Af en toe viel Jesús wel in slaap en dan lag ik naar zijn ademhaling te luisteren: adem in, adem uit…… heel lang niks…. nog steeds niks…… nope, nada…. aaaaaaaahhhhhhh ja daar ademde hij eindelijk weer in. Jeetje, wat raar! Hij werd af en toe ook wakker in complete ademnood. Aangezien ik toch niet kon slapen, Googelde ik er driftig op los en kwam ik erachter dat we allebei slachtoffer waren van hoogteziekte: symptomen als ademnood, insomnia en onregelmatig ademhalen horen erbij. En die symptomen schijnen ’s nachts erger te zijn dan overdag. Fijn.

De volgende twee dagen lag Jesús in bed met hoofdpijn, slechte eetlust en de behoefte om alleen maar te slapen. Ik dwong hem veel water te drinken en vooral toch ook af en toe wat te eten, al was het maar een broodje of een banaan. Zelf had ik nergens meer last van, gelukkig maar. Ik werkte er dus lekker op los, terwijl Jesús bed-bound was.

bolivia-lapaz-artesania-alley

Na twee dagen ging het met Jesús gelukkig een stuk beter en hebben we samen delen van de stad verkend. Wandelen langs plaza’s met honderden duiven en een paar mooie kerken, een tripje met de Teleferiqo naar een nóg hoger gelegen stadswijk en slenteren langs de artisanía-kraampjes in de straat bij ons hotel. Hartstikke leuk.

Oeps, ook ik ben geveld!

Tot ik na een week ineens een soort vreemd gevoel kreeg. Eerst dacht ik dat ik heimwee had; ik had geen zin om te eten, kon ellenlang slenteren langs eetkraampjes zonder een beslissing te kunnen nemen. Ik was ook chagrijnig en emotioneel en dacht dat ik even een moeilijk momentje had. Kan gebeuren, toch? Totdat ik de volgende ochtend zowat niet uit m’n bed kon komen, tijdens het ontbijt met lange tanden een half broodje at en na drie traptreden in het hotel zowat in complete ademnood raakte. Plus hoofdpijn. En heel moe…. Jep, na zeven dagen in La Paz had ik toch ineens nog hoogteziekte te pakken. Vreemd, ik wist niet dat dat na een week nog ineens kon komen opzetten.

bolivia-lapaz-mikro-bus

Natuurlijk voelde ik me enorm ziek & zielig en toog Jesús richting apotheek om speciale Boliviaanse pillen tegen hoogteziekte te halen. Deze pillen heten ‘sorojchi-pillen’ en als ik het internet mag geloven, doen ze eigenlijk niet zoveel. Er zit cafeïne in, plus ibuprofen, en ze maskeren vooral de gevolgen in plaats van dat ze de oorzaak aanpakken. Toch hielpen ze bij mij vrijwel direct; na de eerste pil zat ik een half uur later weer rechtop in bed wat te kletsen. Nou goed, na twee dagen slapen, veel water drinken, zielig zijn en een flinke dosis sorojchi-pillen voelde ik me gelukkig ook weer beter.

En nu hebben we dus bedacht dat we vooral níet moeten afdalen en eerst alle plekken en bezienswaardigheden op hoogte moeten bekijken. We zijn nu immers gewend aan de hoogte, dus dan hebben we dat maar gehad ;-) We hijgen nog steeds als een stel bejaarden als we een heuvel of stel trappen beklimmen, maar dat schijnt op deze hoogte nou eenmaal zo te zijn. De locals stiefelen zelf ook in slakkentempo een heuvel op, dat is blijkbaar de manier om met deze hoogte om te gaan. Gelukkig valt er tijdens het beklimmen van ons steile straatje naar het hotel genoeg te bekijken, van handwerkkramen tot inheemse koopvrouwen en kleurige mikro-bussen.

Hihi, zo koud heeft een Cubaan het dus in La Paz, binnen in een restaurant... Mét nieuwe bril overigens!

Hihi, zo koud heeft een Cubaan het dus in La Paz, binnen in een restaurant… Mét nieuwe bril overigens!

Van 0 naar bijna 4000 meter in een dag is niet slim

In retrospect hebben wij ook echt een hele domme fout gemaakt… We hebben in Ecuador veel op hoogte doorgebracht, maar de laatste tien dagen zaten wij lekker aan het strand. Juist ja, op zeeniveau dus. Blijkbaar verlies je je opgebouwde hoogte weer als je een week afdaalt… Dus. Vlieg vooral niet vanuit Guayaquil naar La Paz, want dan ga je van 0 naar bijna 4000 meter in een paar uur. Tja, da’s dus vragen om problemen. Oeps!

Anyway, we hebben in de afgelopen twee weken gelukkig ook veel van de stad La Paz kunnen verkennen. Daar zullen we een volgende blogpost aan wijden!

Hier nog wat tips om hoogteziekte te voorkomen – of te bestrijden:

– bouw je hoogte op; de dagen voordat je naar La Paz komt breng je idealiter door zo rond de 2500 meter.
– drink veel water; tot zo’n 3 liter per dag hebben we gelezen
– doe rustig aan met fysieke inspanning; en ga dus niet, zoals Jesús, op de dag van aankomst gezellig je fitnessroutine doen want dat put je nogal uit…
– acclimatiseer enkele dagen op grote hoogte voordat je toeristische activiteiten gaat ondernemen
– wat goed helpt: thee drinken van cocabladeren. De stimulerende stoffen in coca zorgen ervoor dat de ziekteverschijnselen verminderen en je je al snel weer wat beter voelt (disclaimer: cocathee is echt HEEL goor, sorry! Maar dus wel heel goed voor je, haha)
– en mochten je klachten nou niet overgaan en alleen maar erger worden: daal dan af! Hoogteziekte kan echt gevaarlijk zijn, dus luister goed naar je lichaam en wees niet eigenwijs.

Artikelen die je misschien ook leuk vindt:

13 Comments

Robert | Traveljunks 19 juni 2015 at 07:26

Oei oei, dat is niet fijn. Ik ken dat gevoel en wist de eerste keer ook niet wat er met me aan de hand was. Omdat ik nogal wat aan outdoor doe, heb ik me ooit een horloge met hoogtemeter gekocht. Deze laat ik me vanaf 2000m elke 500m stijging waarschuwen, zodat ik aan het drinken denk. Fijn dat het weer beter met jullie gaat :)

Reply
Edith | [travel.create.repeat] 19 juni 2015 at 16:09

Oef ja ik heb het echt een beetje onderschat. Ik ben nooit ziek, dus dacht dat dit ook wel mee zou vallen… Wel handig zo’n horloge!

Reply
eline 19 juni 2015 at 08:15

Oooooo dat klinkt niet fijn zeg….goed dat je je nu weer beter voelt en bedankt voor de tips!!!

Reply
Edith | [travel.create.repeat] 19 juni 2015 at 16:12

Jaaa je hebt m’n zielige foto gezien… ;-) Kan nu gelukkig weer lachen!

Reply
Rosa 19 juni 2015 at 08:53

Aaahhh, wat balen zeg… Lijkt me zwaar om echt het bed te moeten houden… Ik heb het ook ooit gehad, maar heel kort. Toen ik in een teleferico in Venezuela stapte in de Andes (iets met hoogste en snelst stijgende kabelbaar ter wereld…). Ik had het ook niet meer, en ben na tien minuten weer omlaag gegaan. Xx

Reply
Edith | [travel.create.repeat] 19 juni 2015 at 16:18

Pfoe ja ik vond het ook best pittig om twee dagen in bed te liggen, dat gebeurt me echt nooit! We zijn sinds gisteren bij het Titicacameer, ook net zo hoog maar hebben gelukkig nergens meer last van. Xxx

Reply
Tea 20 juni 2015 at 22:41

Wat heftig! Gelukkig hebben jullie dat in ieder geval gehad, hopelijk komt het niet meer terug

Reply
Edith 21 juni 2015 at 23:43

Hi Tea! Ondertussen zitten we bij het Titicacameer, nog steeds op hoogte en we hijgen nog steeds als een stel bejaarden bij elk heuveltje, maar gelukkig zijn we niet meer ziek! ;-)

Reply
Anne 21 juni 2015 at 10:22

Oh wowwwwwww… Toch ook wel heftig om zo weer terug te lezen, hoe ziek zoiets je kan maken joh! Je zielige foto was écht zielig (en een beetje grappig) ;-) Fijn dat jullie nu weer de oude zijn en heeeeeel duidelijk dat ik me lekker niet aan die grote hoogtes ga wagen straks! :-) Liefs!

Reply
Edith 21 juni 2015 at 23:49

Jep, deze blogpost is met dank aan jouw opmerking ‘joh, daar moet je over schrijven’! ;-) Ik verheug me er nu al op om straks weer af te dalen, richting de warmte… <3

Reply
Jessica 22 juni 2015 at 23:00

Gelukkig gaat het nu wat beter! Ik ga na de zomervakantie naar Bogota in Colombia en die stad ligt ook virj hoog. Dus deze tips komen zeker goed van pas :)

Reply
Martine 24 juli 2015 at 08:00

Hoi Edith, wat een leuk en informatief verhaal! Al gaan we dus heel eigenwijs toch van Lima naar Cuzco vliegen, ik ben van plan je andere tips wel op te volgen :-) Wat gaaf dat je zo’n lange reis maakt. Ga ook je andere verhalen lezen om inspiratie op te doen. Veel plezier nog!

Reply
Edith 24 juli 2015 at 14:26

Hi Martine, dan zou ik zoals Daphne zei zeker even de tijd nemen om te acclimatiseren in Cuzco. Hoewel ik dus pas na een volle week in La Paz ziek werd… Tja, eigenlijk weet je het nooit. Inderdaad goed de tips volgen, rustig aan doen, veel water drinken, veel coca en hopen op het beste ;-)

Reply

Leave a Comment

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.